„FAŁSZYWA DROGA DO ŻYCIA” (cz.1)

okojną drogą w tak słoneczny jak dziś dzień...
Jej oczy zrobiły się szkliste w tej samej chwili po policzku spłynęła łza, którą szybkim ruchem ręki wytarła i powiedziała do siebie...


- Boże, nie pozwól mi ani nikomu więcej już na tym świecie umrzeć


Lecz sama nie wierzyła w te słowa gdyż co parę minut na świecie pewnie giną ludzie, życie jest kruche jak ciasto z którego odlatują małe kawałeczki aż w końcu całe się ulotni. Sama nie wiedziała dlaczego miała teraz ochotę wystrzelić się w kosmos. Ale postanowiła nagłym westchnieniom się ogarnąć z chwili rozpaczy. Postanowiła udać się na spacer z Samem . Podeszła do szafy, wyciągnęła japonki, w nich czuła się najbardziej swobodnie, spodnie i koszulkę na ramiączka gdyż uznała że dalsza cześć dnia też będzie słoneczna więc nie ma co ubierać się w grubsze ubrania. Wyciągnęła z pułki w przed pokoju smycz na widok której Sam zerwał się z podłogi. Najwyraźniej był bardzo zadowolony bo merdał ogonem . Zapięła mu ją i wyszli z mieszkania. Zeszli po schodach i znaleźli się na dworze, zapach świeżego powietrza poprawił nastrój Luis po ciężkim poranku i obejrzanych wiadomościach. Udali się w stronę parku gdzie biegało dużo psów . Sam w drodze załatwił swoje potrzeby przy najbliższym krzaczku. Gdy znaleźli się w parku usiedli na chwilkę, Luis na ławce a Sam obok niej obserwując uważnie to co dzieje się dookoła.
W jednym momencie Luis poczuła dziwne uczucie jakby każdy tylko spoglądał na nią i w myślach się z niej podśmiewał, jakby ktoś ją obserwował, czy śledził, dziwne to było uczucie które nadal trwa i ona sama nie bardzo wie co z nim zrobić, jest przestraszona swa osobą, tym co się z nią dzieje. Sam zaniepokojony jakby doskonale rozumiał o co chodzi patrzał na swoją Panią z która działo się coś niedobrego.