Drzwi Miłości

-Wyczuwam romans jak stąd do Honolulu. –Zaśmiała się rówieśniczka i pożegnała się ze mną.

                Minęły dwa dni, minęły na pisaniu z Mariuszem, bo tak nazywa się słodki fotograf. Poszłam do studia fotograficznego tam gdzie miałam przyjść. Dali mi stroje, w które miałam się ubrać, były świetne. Makijażystka również nie zawiodła. Wyglądałam bosko i na co najmniej dwa lata starzej. Pierwsze zdjęcie, czułam się trochę nieswojo. Szło mi co raz lepiej, muszę oprzeć się o drzwi, wiatraki dodają mi wiatru we włosach, czuję się jakby to był tylko sen. A co do drzwi, to były piękne, chyba dębowe. Śliczne, drogie. Trzecie zdjęcie, kolejne, wszystko przychodziło świetnie już bez skrępowania, nawet z pewną śmiałością.

-Bardzo dobrze ci idzie, widać, że jesteś stworzona do tej pracy. Masz talent i urodę.- Komplementował mi Mariusz.

-Dziękuję ci, ale sama sobie zdjęć nie zrobiłam.- Mówiąc to puściłam oczko do chłopaka. Uśmiechnął się i fotografował dalej. Mówił jakie pozycje mam przyjąć. Było rewelacyjnie. Niestety zawsze miło spędzany czas szybko się kończy, teraz też dobiegł końca. Mariusz poinformował mnie tylko, że mam przyjść jutro po szkole do dyrektora po gotówkę, zdjęcie i ogólnie. Na pożegnanie dałam mu buziaka w policzek.

No i powtórka z przed kilku dni, wszystko musiałam opowiadać rodzicom i Marcie, której nie mówiła więcej niż starszym. Mama zapytała się czy ma iść jutro ze mną, ale powiedziałam, że sobie poradzę. Zmęczona wzięłam się za naukę i poszłam spać.

                O czternastej zjawiłam się u dyrektora, pokazał mi zdjęcia wraz z katalogiem, zapłacił i  powiedział, że poleci mnie swoim znajomym z branży. Kiedy wychodziłam straciłam pewną nadzieję, nadzieję na spotkanie z Mariuszem. Już miałam zamiar schodzić po schodach kiedy ktoś od tyłu zasłonił mi oczy.

-Zgadnij kto to?

-Mariusz!

-Tak…- Szepcąc to chłopak delikatnie mnie pocałował. Kocham go, połączyły nas… drzwi, którym będę wdzięczna do końca życia.