Do szuflady- wspominki...

  Miły  dzień ,rozmowa z przyciółką , później przejażczka autem. Było miło. Lubie takie dni. Wogóle mam dziś pozytywne myśli. Pisałam wczoraj o Łukaszu , hehhe tak wesoły gostek. Sporo mamy wspomnień. Czasem aż za dużo. Jednak nie dość by nasza historia dalej żyła. Miało  być pozytywnie wiem...ale jak widać dobre rzeczy i złe niestety przeplatają się ze sobą... Łukasz był spontaniczny i miał tysiąc pomysłów na sekunde.Lubił mnie zaskakiwać. I to było fajne. Szalony jak ja, tak i owszem byłam taka kiedyś dziś jestem  bardziej ostrożna i nie żyję chwilą ,ale też nie dewizą "jakoś to będzie"...i wcale nie jestem stara. Po prostu dużo przeszłam.Muszę szanowć swoje serce i zdrowie. Bo mam je jedno.

 Zauważyłam ,że inaczej przez to patrzę na świat.Nie czuje potrzeby imprezowania , picia do białego rana do nie przytowmości i siedzenia później nad sedesem z wiadomych powodów. Fuu... Lubie towarzystwo. Łukasz był bardziej imprezowy niż ja. Co innego mu grało w duszy. I dobrze. Bo każdy z nas jest inny.Ja lubie posiedzień w fotelu i poczytać książke lub obejrzeć godny mojej uwagi film. I lubie pisać.

 Powiem tak teraz już wiem ,że przeciwności to nie jest dobry kierunek w związku. Na pierwszy rzut oka tak ,ale przy bliższym poznaniu to bardzo utrudnia życie.Każdy lubi co innego i zawsza jedna ze stron jest pokrzywdzona. Bo druga nie rozumie jej pasji. A jeśli obie pasje są takie same lub zbliżone to jest dużo lepiej bo mogą się bardzie zrozumieć i docenić .I miło spędzić czas. A tak jest ciężko. Wiem co mówie... serio. Może znajdzie się ktoś kto się z tym nie zgodzi to niech weźmie to na chłodno. Życie i tak jest trudne to po co je dodatkowo komplikować...przykład; ja lubie grę na skrzypcach a mój facet gre w piłkę...no właśnie w życiu nie wysiedzi na koncercie muzyki poważnej... przykre jest wtedy kiedy bliska nam osoba nie podziela naszej pasji i jej z nami nie dzieli....tak wspomnienia bolą... czasem...