Ciemność nocy...

ła się czarami. Jedynie przygotowywała w swojej chacie liczne mikstury lecznice, zrobione na bazie różnorodnych ziół. Także doradzała i przewodniczyła mieszkańcom wioski.
- Jeśli się pchają, to nie jego wina - powiedziała Matlin z lekką pogardą.
- Serce niewieście, nigdy nie słucha rozsądku, gdy jest przepełnione uczuciem - stwierdziła, a dusza jej podopiecznej zadrżała.
Słowa doleciały do mężczyzny, który obserwował uważnie panienkę. Zauważył, że stara spostrzegła go ukrytego w cieniu. Widząc jej wnikliwe spojrzenie, pragnął wtedy wykłóć kobiecie oczy.
     W reszcie zdecydował się na śmiały krok. Nana i i tak zobaczyła jego zainteresowanie  Matlin, a jej brat już prawie był nieprzytomny i skłaniał się do snu. Więc podszedł do kobiet, lekko skłonił się, i zaproponował ukochanej taniec. Myślał że druga go przegoni, ale ona odpowiedziała na to:
- Widzę, że moja mała się nudzi, więc zatańcz, i rozhuśtaj swą duszę z tym młodym młodzieńcem.
Matlin wstała dość powolnie, i podała drżącą dłoń Toriellowi.
    W tańcu dotykał jej pleców całą ręką, i zaczął prowadzić do spokojnej, rytmicznej muzyki. Czuł ciężki, miarowe oddechy swej partnerki. Bała mu się spojrzeć w oczy, a wzrok uciekał na wszystkie strony. Najgorsze były te wszystkie spojrzenia, które z niedowierzaniem wpatrywali się w tańczących.
- Niech przestaną, proszę. Czy przez to, Ojciec się do wie?  - Powiedziała niezwykle cicho dziewczyna.
- To niech się dowie. Jesteś jego córką, a nie podwładną.
-Ale na pewno nasz wtedy rozdzielą. Już nigdy nie będziemy mogli,patrzeć w sobie w oczy - stwierdziła, odzyskując nagle równowagę i mogąc spojrzeć na niego.
- Wszystkich, którzy tego spróbują, zabiję. Nawet gdyby to, był twój Ojciec.
Matlin poczuła dziwne przerażenie, które nie odpychało ją od niego, ale wręcz przyciągało. Nie chciała śmierci Ojca. Te słowa nie były dla niej groźbą, tylko wyznaniem uwielbienia.