Amelia...pełna wersja...ciąg dalszy

-Ami , słuchaj nie będę ci mówił a nie mówiłem , ale kurcze czemu ty nigdy mnie nie słuchasz. !!!

Dobra nic nie mówię wybacz, ale kurcze mógł ci zrobić krzywdę...Bym sobie tego nie darował.

-Ty ? Dlaczego to moja wina . Ja jestem głupia. Mogłam odejść zaraz po zdarzeniu nad wodą i tyle. Tomek wybacz mi.

-To ty mi wybacz , że nie byłem z tobą. Że nie jestem z tobą.

-Teraz jesteś....

-Posłuchaj mi. Amelia chcę być z tobą. Już zawsze i o każdej porze.

-Ale przecież nie masz jasnej sytuacji .

-Ach z tym . Nie ważne ty jesteś dla mnie ważniejsza. A skoro

-A skoro co?

-Poczekaj jak dojedziemy to ci powiem.

-Dobrze,

Po jakimś czasie dojechali. Wysiadł pierwszy otwierając jej drzwi. Amelia szła jakoś dziwnie, jakby była zamroczona całą sytuacją. Szła milcząc. On otworzył z klucza drzwi. Doprowadził do ją do salonu . Kazał usiąść , napalił trochę w kominku by zrobiło się przytulnie. Zrobił jej melisy

-Wypij to . Ja teraz jadę po twoje auto . Swoje zostawię . Wezmę taksówkę. A ty odpocznij , połóż się i nigdzie nie wychodź. Ami , będę za godzinkę. Obiecaj , że nigdzie się stąd nie ruszysz .

-Hm chyba ,że do toalety

-Do toalety możesz.. .,-pocałował ją i poszedł.

                                                                        …...............

Amelia została sama w salonie. Nie lubiła samotności. Nawet Misia nie było. Wiedziała , że

byłoby jej ciężko się nim dziś zająć. Dlatego zamknęła oczy i głęboko oddychała. Oczami

wyobraźni zobaczyły czasy z jej dzieciństwa. Kiedy jej rodzice wychodzili ,bała się zostawać sama. Zawsze siedziała w ich pokoju. Bała się nawet iść do toalety. A kiedy już ich słyszała przed domem czuła ulgę.

Dziś czuła się podobnie. Piła melisę i czuła jak strach ją opanował. Poczuje  ulgę jak Tomasz wróci. Ale gdzieś w głębi czuła , że wcale nie musi. Wypiła do dna i położyła się. Patrzyła na sufit . Zobaczyła światła . Zamknęła oczy. Amelia czuła ogromną pustkę. Jakby jej

życie ciągnęło się za nią jak kulawy pies. Cały czas tak było. Niezrozumiana przez wszystkich , opuszczona w obcym miejscu. Nigdzie nie było dla niej miejsca. Nawet w domu w którym mieszkała. Dopiero tu czuje się jak w domu. I wreszcie tu jest. Tylko pytanie czy z tym kto ją rozumie?

-Amelia śpisz?

-Jesteś?

-Tak

-Teraz mogę zasnąć

-Śpij kochanie, jestem

-Będziesz tu jak się obudzę?

-Jeśli chcesz to tak

-Chcę. A możesz usiądź koło mnie?

-Oczywiście.

-A mógłbyś..

-Złapię cię za rękę byś czuła się bezpiecznie.

-Niesamowite

-A co takie?

-Bo o to chciałam zapytać

-Hm

-Dobrze dobrze wiem co chcesz powiedzieć. Śpij.

-Tak właśnie. Bo mi się też chce spać. Hehe.

-Osz ty

-No co

-Nic nic zupełnie nic.

-Tylko

-Tylko co?

-No ty mi powiedz

-Nie muszę

-Dlaczego ?

-Bo ty wiesz...

-Co takiego?

-Że cię …...Lubię.....heheh

-Doba śpij już nie marudź.

Chwila milczenia....piękna cisza i  nagle. ..

-Tomasz.

-Tak?

-Dziękuje ,że mnie uratowałeś....

-Nie wyobrażam sobie inaczej. Wszędzie bym cię znalazł. Nie pozwoliłbym nikomu zrobić ci