Pandora
Carey M.R

Pandora była kobietą stworzoną przez greckich bogów, wyposażyli ją we magiczną puszkę i zesłali na ziemię. Dziewczyna ta była karą dla ludzkości za nieposłuszeństwo Prometeusza, który wykradł z Olimpu ogień i zbuntował się przeciwko bogom. Pandora była kobietą niezwykłą, którą bogowie obdarowali nie tylko urodą, ale również wszelkimi zdolnościami. I mimo że wraz ze swoim mężem otwarli puszkę pełną nieszczęść, to niektóre kobiety po dziś dzień lubią się z nią utożsamiać, a na dnie puszki było coś, co zawsze trzyma ludzi przy życiu - nadzieja. Melanie nie zna niczego więcej poza swoją celą. Nie ma w niej nic przytulnego, nie ma nawet okna, przez które mogłaby spoglądać na świat. To surowe miejsce, zupełnie nieodpowiednie dla podrostka. Dziewczynka ma zaledwie 10 lat i jest przetrzymywana w zamknięciu przez grupę żołnierzy i naukowców, wraz z wieloma innymi dziećmi. Ich opiekunowie stwarzają im iluzję normalnego życia, ale to jedno wielkie kłamstwo. Tak naprawdę wszyscy boją się tych dzieci, a w szczególności Melanie. Boją się, że ich zje - dosłownie. Wszystko w związku z grzybem Ophiocordyceps unilateralis, który zdziesiątkował ludzkość. Mała Melanie uwielbia sobie wyobrażać, że jest jak Pandora. Że ma niezwykły dar. Że potrafi ocalić tych, których powinna przed zagrożeniem - włączając w to nią samą. M.R. Carey to autor znany przede wszystkim z tworzenia różnych komiksów, takich jak ,,Sandman" czy ,,Hellblazer". Ponieważ nie należę do fanów komiksów i chyba nigdy żadnego nawet nie przeczytałam, to nie miałam do tej pory okazji zapoznać się z twórczością Careya. Jednak ,,Pandora" wydała mi się na tyle interesująca, że postanowiłam to zmienić. Uważam, że dystopie wciąż są na czasie, a zagłada ludzkości zawsze będzie tematem, który na swój sposób będzie ludzi intrygował. Motyw ten został również poruszony w tej powieści i trzeba przyznać, że autorowi naprawdę dobrze wyszło przedstawienie go. Początkowo wydawało mi się, że na dobre utkniemy w zamkniętej przestrzeni, jaką jest miejsce przechowywania dzieci i uczenia ich, ale zaskakujący zwrot akcji sprawia, że pojawia się dużo większe pole do popisu. ,,Pandora" jest przede wszystkim książką bardzo tajemniczą i na swój sposób niezwykłą. Mimo że stopniowo zostajemy wprowadzeni do świata po zagładzie, to do samego końca jesteśmy trzymani w napięciu i dopiero wtedy otrzymujemy odpowiedzi na nurtujące nas pytania - chociaż być może nie wszystkie - to już kwestia wnikliwości czytelnika. Na chwilę obecną autor nie ma planów tworzenia serii o Melanie, więc ,,Pandorę" można uznać za powieść jednotomową, bardzo dobrze napisaną i skonstruowaną. Oczywiście można zarzucić autorowi, że powiela pewne schematy, oczywiście jeżeli chodzi o sposób, w jaki ludzkość uległa zagładzie, ale bądźmy szczerzy - epidemia związana z pojawieniem się zmutowanego patogenu (w tym przypadku jest to grzyb zmieniający układ nerwowy) jest po prostu niezwykle realistyczna, co sprawia, że czytelnik jest w stanie lepiej utożsamić się z przedstawianą historią. Melanie jest bardzo tajemniczą i intrygującą dziewczynką. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, co się dzieje wokół niej, chociaż nie zna odpowiedzi na wszystkie pytania - podobnie jak czytelnik. Jak na swój wiek jest bardzo dojrzała i świadoma swojego otoczenia, a także problemu, z którym mierzy się ludzkość. Wie, że musi się kontrolować, bo inaczej stanie się potworem. A mimo wszystko wciąż jest tylko małym, uczuciowym dzieckiem, które potrzebuje wsparcia i miłości - podobnie jak każde z pozostałych dzieci. Niestety żołnierze i lekarze postrzegają ich w zupełnie inny sposób, dosyć rzeczowy, brutalny i okrutny. Jedyną osobą, która widzi w nich coś więcej niż potwory, jest ulubiona nauczycielka Melanie. To piękne przedstawienie różnych charakterów i podejścia do sprawy - lekarka widzi w tych dzieciach obiekt badań, zwłoki utrzymywane przy życiu przez grzyba, żołnierze nimi gardzą, a panna Justinneau jest ich jedyną nadzieją na to, aby nie zatracili swojego człowieczeństwa. Twórczość Careya potrafi poruszyć wyobraźnię. Plastyczny i pełen zabiegów stylistycznych język pomaga w wizualizowaniu sobie jego wizji, która nie została w żaden sposób upiększona - autor przestawił ten świat taki, jakim jest - wraz z jego okrucieństwem i problematyką. Nie jest to kolejna, typowa opowieść o zombie. Ba! To słowo się tam nawet nie pojawia. To bardzo specyficzna dystopia, o ciekawym klimacie, z bardzo dobrze dopracowanym i przedstawionym pomysłem. Jeżeli lubicie ten gatunek, a chcielibyście na chwilę odpocząć od dystopii młodzieżowych, których na rynku pojawia się najwięcej, to zdecydowanie powinniście sięgnąć po ,,Pandorę" - to zupełnie inny poziom. www.bookeaterreality.blogspot.com

Informacje dodatkowe o Pandora:

Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 2016-05-18
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 978-83-7515-352-1
Liczba stron: 416
Dodał/a opinię: Sheti