Wznowienie pierwszej powieści Milana Kundery wymienianej wśród 100 najważniejszych powieści XX wieku wg magazynu Le Monde. Student Ludwik, chcąc zwrócić uwagę pewnej dziewczyny, wysyła jej pocztówkę o prowokacyjnej treści, która wpada w niepowołane ręce. Niewinny, zdawać by się mogło, żart zadecyduje o tym, jak potoczy się całe jego życie.
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2014-09-10
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 360
Dobrze sobie przypomnieć że komuna nie tylko u nas byla
Najnowsza książka Milana Kundery to kontynuacja intelektualnych poszukiwań autora znanego zarówno z eseistycznych fragmentów, jak też z programowej...
Ten esej został napisany niczym powieść: w dziewięciu niezależnych częściach pojawiają sie i spotykają te same postacie: Strawiński i Kafka oraz ich dziwni...
Przeczytane:2023-11-02, Ocena: 5, Przeczytałam, 2023,
W świecie totalitaryzmów wszelakich nie ma miejsca na żarty. Wymagane są: całkowity brak samodzielnego myślenia, bezwzględna lojalność i posłuszeństwo. Jak tylko zboczysz z tej drogi, w najlepszym razie zostaniesz wykluczony - z partii, studiów, ze swoich marzeń i życia. Tak stało się z Ludvikiem. Ale to nie jest powieść o politycznym męczenniku, to powieść o tym, jak można pozwolić zniszczyć siebie, utkwić w przeszłości a swoją teraźniejszość zamienić w nieustanne rozgoryczenie i pragnienie odwetu.
Oczywiście systemy mają moc niszczenia, ale człowiek ma moc odbudowywania siebie. A tego nasz bohater nie zrobił. Dla mnie to książka o poddaniu się i pielęgnowaniu w sobie przez wiele lat swoich niepowodzeń, nieszczęść, poczucia niesprawiedliwości. I to moim zdaniem Kundera wyśmiał poprzez ukazanie tej groteskowej zemsty.
Zakotwiczenie się w przeszłości (folklor, wiara, traumatyczne zdarzenia) prowadzi do tego, że nie żyjemy tak naprawdę, nie tworzymy niczego nowego, wartościowego. Dlatego trudno mi było utożsamić się z postawą życiową bohaterów. Ale opisane to zostało z ogromną plastycznością, chociaż wykłady na temat muzyki ludowej były nużące.