Stygmat
Mariusz Michalak

Lubię wracać do książek z bohaterami, z którymi w jakiś sposób się zżyłam, tak jest właśnie z podkomisarzem Pawłem Burym, który na krótką chwilę stał się nawet komisarzem. Główny bohater jest dość dziwną postacią, niby jest pomocny, ale też trochę arogancki, niby angażuje się we wszystko, a wydaje się jakby wszystko miał gdzieś, w tej części ma życiową partnerkę, ale pomimo tego, że chce z nią być, moim zdaniem bardziej zaangażowany jest na swojej pracy niż na pielęgnowaniu związku.
Tym razem mamy dwie ciekawe sprawy, jedną oficjalnie prowadzi Paweł Bury, a drugą w tajemnicy aspirant Zbigniew Mleczko, obie są dość tajemnicze i zagmatwane i niestety w obu są ofiary, które zginęły bardzo tragicznie, co zdecydowanie sprawia, że czytelnik zaczyna się wciągać w oba śledztwa. Chyba najbardziej w głowie utkwiła mi ta historia właśnie ze względu na brutalnie zabitych ludzi, którzy zginęli tak naprawdę bez większego powodu, ja byłam tym wstrząśnięta, bo te niewinne osoby przed śmiercią były torturowane, a to zawsze sprawia, że mam gęsią skórkę.
Jeżeli chodzi o akcje, ta część jest podobna do poprzedniej, wszystko się dzieje bardzo szybko, wiele dedukcji dzieje się bez udziału czytelnika, policjanci po prostu wpadają na trop w swojej głowie i od razu napisane jest, dlaczego akurat ta osoba jest winna. Bardzo nudzące są również opisy tego, kto był dokładnie jakim politykiem, gdzie kandydował i w jakich latach, wiem, że jest to ważna część książki, ale ja w większości to pomijałam, nie skupiając się na tym, bo mnie to nie interesowało.
Zakończenie jest smutne i bardzo zaskakujące, ale z drugiej strony nie zrobiło też na mnie jakiegoś większego wrażenia, jest to zdecydowanie przeciętna seria, raczej drugi raz bym jej nie przeczytała, ale z drugiej strony też nie byłam nią znudzona, jestem pewna, że znajdzie również swoich wielbicieli w końcu każdy ma inny gust.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubicie religijne motywy w książkach?   Ja tak, jeśli na ich podstawie opiera się ciekawa fabuła.   Biarac do rąk tę książkę, byłam przekonana, że będzie to zbiór opowiadań, o sławnych ranach, które w niewyjaśniony sposób pojawiają się na dystalnych częściach kończyn.   Jakież było moje zaskoczenie, kiedy okazało się, że czeka na mnie fantastyczny kryminał, który wcale nie będzie tak oczywisty i przewidywalny.   Choć nie czytałam dwóch poprzednich części o młodym podkomisarzu Pawle Burym, to nie miałam problemu z tym, aby wejść w świat bohaterów i próbować z nimi rozwiązać zagadkę kryminalną.   Dwa morderstwa i zimna sprawa z czasów, w których w kraju panował stan wojenny. Co może je łączyć? Choć sam motyw nie będzie łatwy do rozgryzienia, to aura przestępczości, która owiewa mroźnym oddechem kark policjanta, będzie wyczuwalna do samego końca.   W tej książkę oprócz napięcia i akcji, która nie zwalniała ani na chwilkę, pojawiła się nutka humoru, która w niezamierzony sposób wplatała się w fabułę. A może tak miało być?   Spoilerować nie będę, ale muszę o tym wspomnieć, bo przez dłuższą chwilę nie potrafiłam uspokoić rozbawienia. Otóż pewien wysoko ustawiony jegomość oznajmił, iż stworzył (o, zgrozo!) SZCZEPIONKĘ NA HOMOSEKSUALIZM! ??? Może i nie byłoby to takie zabawne, gdyby nie gęsta atmosfera, która towarzyszy nam od pierwszych stron. Panie Autorze-to było genialne!   W książce poruszono temat szeroko pojętego rasizmu. Jestem bardzo wyrozumiałą osobą i nigdy nie oceniam, ani nie przywiązuje wagi do pochodzenia osób, religii, koloru skóry czy też poglądów. Wierzę wyłącznie w jedno-w szczęście. Dlatego autorowi bardzo łatwo udało się wzbudzić we mnie negatywne uczucia, kiedy przyszło do opisu czarnych postaci.   Tym razem nie było mi żal złoczyńców ;)   Po lekturze tej części zdecydowanie dołączę do klubu zwolenników podkomisarzu Burego i nadrobię poprzednie części.   Autor nie zasłaniał fabuły wątkami miłosnymi, a także nie bawił się w używanie wymyślonych nazw i imion. Nie bał się poruszać tkliwych tematów, czym bardzo zyskał w moich oczach. Jestem na tak i z czystym sumieniem polecam książkę wszystkim zwolennikom mrocznej strony literatury. P.S. Spokojnie, lektura nie wywoła mdłości, a także nie dotknie najczulszych strun waszej czytelniczej strefy komfortu. Bardzo dziękuję wydawnictwu Borgis za egzemplarz recenzencki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)