Ślady szatana
Margit Sandemo

Tyle się naczekałam na trochę magii i w końcu po wielu zapowiedziach zwiastujących powiedzmy, że mam. W 13 tomie sagi o Ludziach Lodu pojawia nam się nowa całkiem ciekawa postać utożsamiana z samym Szatanem. Zabija i pozostawia po sobie tajemnicze ślady. Jedna ludzka stopa i coś co może być nawet kopytem. Sieje postrach wśród ludzi. Znajdują się śmiałkowie, próbujący go schwytać, lecz marnie kończą.

Nasza Villemo do której się już przywiązaliśmy razem z Dominikiem i Niklasem zrozumieli, że to właśnie jest ich przeznaczenie. Misja jest trudna i niebezpieczna. Bohaterowie maja jednak podejrzenia, że tajemniczy osobnik może być powiązany z ich rodem. Na dodatek mimo iż wszyscy widzą w nim potwora można dostrzec jakieś ludzkie uczucia w tej sylwetce. Czy są one prawdziwe? Czy Potwora należy zgładzić czy tez starać się mu pomóc? Co jeśli bestia jest nieśmiertelna?

Postać budzi w nas co chwilę sprzeczne uczucia. Budzi tez ciekawość skąd jest i czego chce. przez to czyta się przyjemnie i szybko. W końcu coś nowego. W wyprawie bierze udział jeszcze czwarta osoba, która jak się okazuje również ma swój udział w przeznaczeniu, które ma się wypełnić.

Wątek romantyczny był bardzo domyślny ale nie narzekam. Jeszcze jedna rzecz w charakterze bohatera mi się nie podobała ale nie chce zdradzać fabuły poza tym, zaczyna się robić ciekawie. Z chęcią sięgnę po kolejny tom. Gdyż ciągle jeszcze nie wszytko się wyjaśniło.

W całej książce jednak najbardziej chyba spodobała mi się historia Kulawca. Mimo iż nie odgrywa znaczącej roli dla fabuły (może jeszcze odegra) była przepiękna i wzruszająca. Po raz kolejny ukazane zostało prawdziwe zło drzemiące w ludziach i to tych uważających się za religijnych i pobożnych.

Niezwykle "dzika" i zaskakujaca część sagi. Wydarzenia, które mają w niej miejsce sprawiają, że czuje sie te same emocje co na samym początku przy pierwszej części. Nowa postać sprawia, że saga zyskuje  zupełnie "inny wymiar" i od razu mamy ochotę sięgnąć po kolejną książkę z serii.

Robi się naprawdę ciekawie:)

Od pierwszych stron mamy wrażenie, że naprawdę to Diabeł zstapił na ziemię, jakiś potwór o jednej nodze krótszej (niczym kopycie) zabija samym widokiem. Aż do chwili, gdy ludzie na przynętę przykuwają łańcuchem 11-letniego Kulawca. Otóż potwór uwalnia chłopca i odchodzi. Pod straszną powłoką kryje się zbłąkana ludzka dusza, rozpaczliwie samotna i nieszczęśliwa. Ludzie Lodu nadają mu imię Ulvhedin. Elisa jednak ku zdumieniu wszystkich, od razu widzi w nim pieknego mężczyznę. I nie zmienia tego nawet fakt, jak Ulvhedin się z nią obszedł.