Studium przetrwania. Relacje trzech kobiet, które przetrwały 900 dni blokady Leningradu w latach 1941-44, m.in. po raz pierwszy w Polsce dzienniki Olgi Bergholc - poetki, której wystąpienia radiowe dodawały ludziom otuchy. Skrajnie trudne warunki życia w odciętym od świata mieście są tłem dla rodzących się uczuć, pozwalają dojrzeć istotę człowieczeństwa wystawionego na najcięższą próbę.
Informacje dodatkowe o Oblężone:
Wydawnictwo: Ośrodek KARTA
Data wydania: 2012-01-16
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
Liczba stron: 194
POLECANA RECENZJA
OBLĘŻONE
We wstępie do książki Agnieszka Knyt napisała: Historia wojen pisana jest głównie przez mężczyzn. W tej książce zdecydowaliśmy się opowiedzieć o doświadczeniu blokady przez zapisy trzech kobiet. Wyjątkowych – dzięki złożonemu przez siebie świadectwu.Oblężone to trzy kobiece punkty widzenia, trzy relacje z oblężonego Leningradu. Bardzo od siebie odmienne, bo kobiety, które sporządzały te zapiski, różniły się sytuacją materialną i życiową. Połączyło je jedno miasto, czas, doświadczenia. Połączyła je wola przetrwania i nadzieja zachowania człowieczeństwa w tak odczłowieczonych czasach....
więcej
Kup książkę Oblężone
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Oblężone - opinie o książce
O oblężeniu Leningradu napisano już wiele książek historycznych, ale czytanie pisanych "na gorąco" przekazów zwykłych ludzi - uwięzionych w mieście cywili - porusza wyjątkowo mocno. Szczególnie zapada w pamięć pierwsza z relacji - w naturalny i niewymuszony sposób, niejako mimowolnie ukazująca trudy codziennego życia. Zapiski młodej matki, bez retuszu i przemilczeń, dotykające bardzo trudnych spraw, jak choćby relacje małżeńskie w obliczu ciągłego strachu i głodu, mocno wzruszają i jeszcze mocniej przerażają. Bardzo wartościowa pozycja.
Literatura faktu -bardzo ciężko ją komentować czy oceniać. Bo każde słowa będą niczym w porównaniu z tym , co przeżyły te kobiety podczas 900 dni oblężenia Leningradu. Największe wrażenie wywarły na mnie wspomnienia pani Jeleny. Pisane gdzieś na skrawkach gazet i tapet , odzwierciedlały życie codzienne zwykłych ludzi, najczęściej kobiet i dzieci pozostawionych samhych sobie w tym trudnym czasie bez podstawy naszego życia, czyli jedzenia w srogą zimę. Niewielkie, głodowe przydziały chleba, które miały wystarczyć dla całej rodziny na cały dzień. Kobiety wspominają akty kanibalizmu ,całe szajki kradnące chleb coraz słabszym ludziom oraz kombinacje aby przeżyć kolejny dzień. Mocna literatura. Polecam.
