MW
Osamu Tezuka

Spodziewałem się historii z gatunku Seinen, ale niestety w MW jest dużo z Shonen-ai, a nie tego szukałem sięgając po ten tytuł, który w założeniu miał zawierać w sobie głęboką i rozbudowaną historię kryminalną, przeplataną wątkami politycznymi i wyłuszczającą ciemną stronę ludzkiego charakteru. Opowieść zawiera dużo nieprzemyślanych koncepcji fabularnych oraz nierealny przebieg zdarzeń, przez co historia mocno traci a czytelnik nie jest wcale w lepszej sytuacji, bo czuje się oszukany. Rysunki niestety też mnie nie przekonały, jest w nich duży rozstrzał jak chodzi o jakość i styl, nawet w pojedynczym kadrze, nie wspominając o nietrafionym połączeniu dość realistycznych teł wraz z postaciami rysowanymi w stylu disneya lub astroboy-a tego autora.

KSIĄDZ, MORDERCA I TAJEMNICE

Ta historia nie brzmi, jakby stworzył ją Osamu Tezuka. Seryjny porywacz i morderca wraz z księdzem, który jest jego kochankiem, próbuje zająć się rządowy spiskiem – tak w skrócie można opisać treść „MW”. Brzmi, jak coś, co wyszło spod ręki Gartha Ennisa, a nie twórcy „Atoma” czy „Black Jacka”, prawda? A jednak właśnie takie dzieło stworzył w latach 1976-1978 Tezuka, wkraczając na grunt opowieści dla dorosłych. I zrobił to w świetnym stylu, o wiele bardziej udanym, niż można by sądzić po tym, co napisałem powyżej.

Tytułowy MW to gaz bojowy, który piętnaście lat temu wyciekł na wyspie Okinomafune. Wypadek ten, który japoński rząd zatuszował, przeżyli tylko dwaj ludzie: Michio Yuuki i Garai. Teraz Michio pracuje w banku i wydaje się miłym, normalnym mężczyzną. Problem w tym, że zatrucie gazem wywołało zmiany w jego psychice, przez co jednocześnie działa, jako bezlitosny porywacz, który najczęściej morduje swoje ofiary. Garai został księdzem, ale jednocześnie jest także kochankiem Michio. Obaj starają się odnaleźć MW, ale z jakich tak naprawdę powodów?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/06/mw-osamu-tezuka.html