Monsun
Wilbur Smith

Kolejna część sagi rodu Courtney'ów. Mija wiele lat od zakończenia wydarzeń dziejącej się w ,,Drapieżnych ptakach". Hal Courtney po wielu wyprawach w końcu osiada w posiadłości należącej niegdyś do jego ojca. Ma też czterech synów - Williama, którego bracia zwą Czarnym Billem; bliźniaków Thomasa i Guy'a poczętych w związku z drugą żoną oraz najmłodszego Doriana - owoc miłości do trzeciej żony (wszystkie już nie żyją). Między bliźniakami i Dorianem jest przyjaźń, czego nie można powiedzieć o relacjach z najstarszym z braci, który właśnie się żeni. Po weselu Hal wraz z młodszymi synami jedzie do Londynu. Tam dowiaduje się o Jengirim - piracie muzułmańskim, który rabuje statki kompanii wschodnioindyjskiej. Hal zostaje poproszony o pomoc w znalezieniu i zabiciu pirata. Dostaje nowy statek - Seraph i zbiera załogę, do której oprócz Abolego, Dużego Daniela i Neda Tylera dochodzą Tom, Guy i Dorian. Poza nimi i reszta załogi Seraph wiezie w stronę Bombaju pana i panią Beatty oraz ich trzy córki - najstarszą Carolinę, i młodsze Sarę oraz Agnes. Między Caroline i Tomem coś zaczyna iskrzyć i dochodzi między nimi do intymnych spotkań, co nie podoba się Guy'owi. Tom i Dorian w przeciwieństwie do niego dobrze radzą sobie na statku. Guy zostaje sekretarzem pana Beatty i zamierza z nim wysiąść na Przylądku Dobrej Nadziei. Reszta załogi wyrusza na spotkanie niebezpiecznego pirata i jego zgrai. A to dopiero początek akcji. Książka obfituje w wiele zwrotów akcji. Wiele rzeczy można przewidzieć lecz inne są kompletnym zaskoczeniem. Wilbur Smith jak zawsze pokazał kunszt swego rzemiosła. Z dużą precyzją opisuje wydarzenia na morzu i na lądzie. Podobnie jak w poprzedniej części sagi akcja rozgrywa się w ciągu kilku lat lecz trwa dłużej niż ,,Drapieżne ptaki". Książkę czyta się jednym tchem nieustannie starając się przeniknąć zamysł autora co do kolejnych działań bohaterów powieści. Idealna książka dla każdego miłośnika tego gatunku literatury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pochłonełam jednym tchem. Nie mogłam się po prostu oderwać.

Powieść bardzo ciekawa. Jedynie do czego można się przyczepić to bohaterowie. Ci pozytywni - wyidealizowani zaś bohaterowie negatywni - negatywni, aż do granic negatywności , a podobno podłość ludzka ma jakieś swoje granice.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)