Barcelona, lata osiemdziesiąte XX wieku. Oscar Drai jest zauroczony atmosfera podupadających secesyjnych pałacyków otaczających jego szkołę z internatem. Pewnego dnia wśród nich spotyka Marinę; od pierwszego wejrzenia wydaje mu się ona nie mniej fascynująca niż sekrety dawnej Barcelony. Oscar i jego przyjaciółka zaczynają śledzić zagadkową damę w czerni, odwiedzającą co miesiąc bezimienny grób na cmentarzu w dzielnicy Sarria. I tak odkrywają zapomnianą historię rodem z Frankensteina i XIX- wiecznych thrillerów. A jej dramatyczny finał ma się dopiero rozegrać...
Informacje dodatkowe o Marina:
Wydawnictwo: Muza
Data wydania: 2009-11-12
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 302
Tytuł oryginału: Marina
Język oryginału: hiszpański
Tłumaczenie: Okrasko Katarzyna, Marrodán Casas Carlos
POLECANA RECENZJA
MARINA
Po wspaniałym powieściach przyszedł czas na "Marinę". W książce poznajemy Oscara, 15-letniego chłopca, który wychowuje się w internacie. Pewnego dnia spotyka on tytułową Marinę, która jest jego rówieśniczką, lecz nie uczęszcza do szkoły, gdyż uczy się w domu. Marina wydaje się Oscarowi nie mniej fascynująca niż sekrety starego domu w Barcelonie. Wspólnie chcą przeżyć przygodę i w jej poszukiwaniu trafiają na cmentarz. Tam spotykają kobietę ubraną na czarno, co wzbudza ich chęc do dalszych przygód. Postanawiają śledzić zagadkową postać, która co miesiąc odwiedza b...
więcej
Kup książkę Marina
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Marina - opinie o książce
Carlos Ruiz Zafón "Marina" ❤️
Óscar Drai to uczeń szkoły z internatem. Przechodząc się ulicami Barcelony przypadkowo spotyka młodą, ładną dziewczynę o imieniu Marina. Młodzi szybko się zaprzyjaźniają. Chłopak coraz więcej wolnego czasu spędza z nią i jej ojcem Germanem. Wraz z nową przyjaciółką próbuje rozwikłać pewną zagadkę.
Powieść godna polecenia dla każdego, nie tylko dla młodzieży.
Niepokojący, tajemniczy klimat, przerażające potwory rodem z Frankensteina. Lubię czytać książki o psychopatach, co się dzieje w ludzkiej głowie. A tu w książce szczególnie powiało grozą. "W zbiornikach z formaliną obracały się w makabrycznym tańcu zakonserwowane zwłoki. Na metalowym stole spoczywało nagie ciało kobiety, rozkrojone od brzucha po szyję.[...]" / "Oto jak natura traktuje swoje dzieci. W sercu ludzi nie ma zła; jest tylko ślepa walka, by przeżyć, by uniknąć tego, co i tak nas nie ominie. Matka natura: oto jedyny prawdziwy demon... Moja praca, wszystkie moje wysiłki stanowią próbę przechytrzenia wielkiego bluźnierstwa natury..." Tajemne zakamarki Barcelony zostały barwnie przedstawione, co bardzo mi się podobało. Cudowne doświadczenie czytelnicze.
Chciałam jeszcze wspomnieć o zakończeniu, które całkowicie mnie zaskoczyło, a także przeogromnie zasmuciło. :( Autor porusza kwestie ulotności życia, kruchości szczególnie, jeśli tyczy to się naszych bliskich. Trudności w wyrażaniu uczuć stają się paraliżujące...
"Marina" Carlos Ruiz Zafón to powieść należąca do literatury pięknej. Wywarła na mnie ogromne wrażenie.
Już pomijając sam fakt, że uwielbiam klimat powieści tego autora. Niesamowicie potrafi go przedstawić. Mam już w planach następne jego powieści. Jednak na razie chciałabym się skupić na Marinie.
No więc pewnego dnia Oscar spotyka tytułową Marinę która od razu wydaje my się fascynująca. Ta dwójka się zaprzyjaźnia i razem poznają zapomnianą od lat historię.
Jeśli podobał wam się Frankenstein Mary Shelley to ta pozycja jest zdecydowanie dla was!
Także gorąco polecam!
"Mógłbym malować nawet tysiąc lat, a i tak nie zmieniłbym ani na jotę ludzkiego barbarzyństwa, ignorancji, ani bestialskiego okrucieństwa. Piękno to tylko słaby podmuch wobec wichrów rzeczywistości."
Z utęsknieniem powróciłam do mglistej, tajemniczej i inspirującej swym klimatem Barcelony. I choć momentami nie było przyjemnie, to jednak nie żałuję wyprawy, na którą wybrałam się wraz z dwójką małych detektywów, pochłoniętych swoim śledztwem do tego stopnia, że nie zostałam przez nich zauważona.
Wraz z bohaterami pokonywałam kolejne etapy łamigłówki, zderzając się z brutalną rzeczywistością, układając puzzle w jedną, konstruktywną całość.
"Marina" to smutna powieść o miłości, sztuce, samotności i przemijaniu.
"(...) życie obdarza każdego z nas rzadkimi chwilami czystego szczęścia. Czasami trwa ono kilka dni lub tygodni, czasami kilka lat. Zależy, co jest nam pisane. Pamięć o tych chwilach nie opuszcza nas nigdy, przeistaczając się w krainę wspomnień, do której daremnie usiłujemy przez całe życie powrócić."
Niesamowita i tajemnicza atmosfera starych barcelońskich domostw daje się odczuć już na pierwszych stronach powieści. "Marina" to dreszczowiec z elementami horroru i fantasy.
W moim odczuciu Zafon nagromadził zbyt wiele mrocznych sekretów jak na jedną książkę. Pomimo tego czyta się ją płynnie i z zaciekawieniem.
Wspaniała, klimatyczna opowieść, która przenosi nas na ulice XX-wiecznej Barcelony. Połączenie science fiction, horroru i fikcji historycznej, zapewniające naprawdę niesamowity efekt i niezapomniane wrażenia.
Tym, za co bardzo lubię książki Zafona jest ta nostalgiczna atmosfera. Autor potrafi doskonale uchwycić to, co już przeminęło, a to wszystko opisane stylem czasem brzmiącym wręcz poetycko. "Marina" przedstawia dwie tragiczne historie - Oscara i Mariny oraz Michala Kolvenika i Evy Irinovej. Choć przed sięgnięciem po nią czytałam Trylogię Mgieł Zafona, zaskoczył mnie naprawdę mroczny, makabryczny klimat rodem z gotyckich horrorów, a historia młodych bohaterów mnie ujęła.
Gorąco polecam tym, którzy jeszcze nie zapoznali się z twórczością Zafona, oraz tym, którzy znają ją z innych utworów. "Marina" to taka perełka, która może nie jest tak znana jak "Cień wiatru", ale równie warta uwagi.
To znakomite połączenie thrilleru, horroru, grozy, dramatu, fantasy, romansu i powieści obyczajowej.
Książka wciąga już po paru stronach i trzyma w napięciu do samego końca. Zafón potrafił stworzyć taki klimat grozy, który sprawił, że czytając każdą stronie książki miałam wrażenie, że za chwilę coś się stanie.
Bardzo podobała mi się wykreowana przez autora relacja Mariny i Oscara. Byłam zaintrygowana odkrywając losy "damy w czerni".
Autor w opisach XX-wiecznej Barcelony wspaniale oddał jej klimat.
Zakończenie - jak dla mnie smutne i niejednoznaczne. Czy to wszystko było tylko wytworem wyobraźni Oscara?Powiedzonko mariny chyba najlepiej to oddaje:
"Czasami to, co najbardziej prawdziwe, dzieje się tylko w wyobraźni. Wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło."
W książce znajdziemy nieszczęśliwą i zarazem niebanalną miłość, przyjaźń i magię.
Jest to powieść dla młodych czytelników, co można wyczuć już od pierwszej strony, ale po tę pozycję mogą sięgnąć również starsi czytelnicy. Powieść zmusiła mnie do chwili zadumy, nostalgii i wzruszenia. Polecam!
W pięknym i niezwykłym miejscu młody chłopak poznaje tajemniczą dziewczynę. Bohater zakochuje się niemal od pierwszego wejrzenia. Co do uczuć dziewczyny nie możemy być jednak pewni, gdyż jest ona niewiarygodnie tajemniczą osobą. Gdy pewne fakty wyjdą na jaw, czytelnik przekonuje się że jest to naprawdę ckliwa i smutna historia.
Książka, w której główny bohater poznaje przerażającą historię ze świata czarnej magii. Mroczny klimat smutnej Barcelony, gdzie dominują cienie. Lekturę czyta się bardzo szybko, jest niewielkich rozmiarów. Ciekawa opowieść, chociaż momentami naiwna.
Książka, która jest pomostem pomiędzy tym, co Zafón napisał dla młodszych, a tym, co kierował do dojrzałych czytelników. Ma w sobie klimat, który odnajdujemy w "Grze anioła", i w "Cieniu wiatru". Z drugiej strony panuje tu jeszcze pewna dziecięca naiwność. Jakby łatwowierność. Książka jest magiczna. Porusza. Nie jest napisana w pompatycznym tonie. Jest prosta, aczkolwiek zawiera wiele prawd. Prawd oczywistych. Dodatkowo upiększa ją kunszt tworzenia opisów. Kunszt właściwy tylko Zafónowi. Polecam.
Ulubione cytaty:
Mój przyjaciel Oskar jest jednym z tych książąt bez królestwa, błądzących po świecie i czekających na pocałunek,który zmieni ich w żabę.Pojmuje wszystko na odwrót i dlatego tak go lubię. Ludzie, którzy sądzą, że rozumują prawidłowo, robią wszystko na wspak, a jeśli myśl tę wypowiada osoba leworęczna, wszystko staje się jasne. Oskar wpatruje się we mnie i myśli, że tego nie zauważam. Wyobraża sobie, że się rozwieję, jeśli mnie dotknie, a jeśli tego nie zrobi, rozwieje się sam. Postawił mnie na takim piedestale, że nie wie, jak ma na niego wejść. Myśli, że moje usta są bramą do raju, ale nie wie, że są zatrute. A ja jestem tak podszyta tchórzem, że nie powiem mu o tym, aby go nie stracić. Udaję, że go nie widzę, i że owszem rozpłynę się...
Mój przyjaciel Oskar jest jednym z tych książąt, którzy powinni trzymać się z daleka od baśni i zamieszkujących je księżniczek. Nie wie, że jest księciem na białym koniu, który musi pocałować śpiącą królewnę, żeby obudziła się ze swojego wiecznego snu. Bo nie wie, że wszystkie baśnie są kłamstwem, choć nie wszystkie kłamstwa są baśniami. Książęta nie przyjeżdżają na białych koniach, a śpiące królewny, choć może i są królewnami, nie budzą się ze swojego snu.To najlepszy przyjaciel, jakiego kiedykolwiek miałam...[...]
Strona 292
"Czasami to, co najbardziej prawdziwe, dzieje się tylko w wyobraźni. Wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło."
Powrót po długiej przerwie do literatury cenionego przez nas autora bywa stresujący. To tego rodzaju poddenerwowanie jakie pojawia się w nas w chwili ponownego przybycia do miejsca cenionego, pełnego niezatartych mgłą zapomnienia wspomnień; obawa przed tym, czy ponowna konfrontacja z pięknym sentymentem nie strawi go i na dobre nie zmieni naszych przekonań powodując niesmak i rozczarowanie. Sięgając po "Marinę" (a będąc jednocześnie po dawnej lekturze cyklu Cmentarza Zaginionych Książek) byłam pełna obaw i niezdecydowania.
"Marina" to nie tylko klimatyczna podróż uliczkami, kanałami i zakamarkami Barcelony. To wciągająca zagadka Michala Kolvenika, tajemnica zagadkowej Czarnej Damy, tajemnica chmary czarnych motyli, misterium życia i śmierci. Jest to również, a może przede wszystkim, piękna opowieść o sile przyjaźni i potędze miłości.
Zafón z wirtuozerią buduje napięcie i wspaniały, okraszony grozą klimat. Głównych bohaterów nie sposób nie lubić a historia czyta się praktycznie sama.
Lektura "Mariny", zamiast uczucia rozgoryczenia jakiego się obawiałam, pozostawiła niedosyt, trawiące moją duszę rozgorączkowanie i rozemocjonowanie. Pragnę ponownie dać się porwać, wraz ze znanymi mi już bohaterami powieści Zafóna, fascynującej podróży uliczkami Barcelony. Óscar Drei, narrator "Mariny" z wirtuozerią pozwolił mi zafascynować się nimi na nowo.
Dla mnie książka fantastycznie pociągająca, polecam wszystkim gorąco.Jest zauroczenie, miłość i niezwykłe zdarzenia które bardzo wciągają. Czytelnik od samego początku nie wie czy to fikcja czy realia ale u Zafona tak właśnie jest i ta tajemniczość bardzo mnie pociąga.
Na początku książki sądziłam, że będzie nudna, lecz potem się wciągnęłam. Pod koniec książki, gdy bohaterka umiera nie mogłam powstrzymać łez. Są zawarte w niej sceny, które zabierają dech w piersiach. Tajemniczość, której czasami miałam dość i chciałam aby wszystko się wyjawiło, ale cieszę się, że nie poznałam zakończenia zbyt szybko i nawet nie chciałam słuchać przyjaciółki gdy ta mi opowiadała o książce po prostu sama chciałam poznać zawarte w niej tajemnice. Śmiało mogę powiedzieć, że jest to jedna z moich ulubionych książek i na pewno jeszcze nie raz wrócę do niej by móc znów zatopić się w jej słowach. Gorąco polecam
Drogi Panie Zafon,
dziękuję za realizm magiczny rodem nie z Ameryki Południowej, a Hiszpanii, dziękuję za piękną opowieść o miłości i przyjaźni, dziękuję za zachęcenie do odwiedzenia Barcelony, dziękuję za stworzenie jednej z najpiękniejszych postaci kobiecych w historii literatury.
To najbardziej niesamowita i tajemnicza powieść jaką czytałam!
Niestety książkę skończyłam czytać w piątek i dopiero teraz znalazłam chwilę by napisać recenzję - nie wiem tylko czy będzie tak wymowna, jak ta, którą napisała bym na świeżo.
Przede wszystkim gdyby nie wyzwanie Book-Trotter to książki pewnie nigdy bym nie przeczytała. Jest to jednak chyba jedyna hiszpańska powieść jaką posiadam w domu, więc by zrealizować wyzwanie musiałam po nią sięgnąć.
Nie będę szczegółowo opisywać treści. Nakreślę jedynie fabułę dość ogólnikowo.Oscar Drai, uczeń szkoły z internatem to chłopiec praktycznie porzucony przez rodzinę. Swój wolny czas spędza na tułaczkach ulicami Barcelony. Podczas jednej z wędrówek poznaje Marinę, z którą szybko się zaprzyjaźnia. Wkrótce spędza z nią i jej ojcem każdą wolną chwilę. Wraz z nową przyjaciółką próbuje rozwikłać pewną tajemnicę, co wcale nie jest łatwe, bo podczas odkrywania zagadki dzieje się mnóstwo niewiarygodnych zdarzeń. Młodzi mieszkańcy Barcelony nie wiedzą czy ufać własnym doświadczeniom, ale do końca chcą dociec prawdy.
Książka jest niezwykle wciągająca i tajemnicza. Czytając ją cały czas odczuwałam sekretną atmosferę i dreszcz emocji. Wszystko co działo się z udziałem Oscara i Mariny było bardzo dziwne i niepojęte. Autor wspaniale budował napięcie Smaczku całej historii dodawało miejsce, w której autor osadził akcję. Niezwykłe ukazanie Barcelony, która cały czas była jakby spowita mgłą. Wspaniała architektura i tajemne zakamarki miasta zostały przedstawione w bardzo malowniczy i wyrazisty sposób. Czytelnik sam czuje się świadkiem próby rozwiązania sekretu pewnej kwatery na starym cmentarzu i związanym z nią tajemniczym znakiem czarnego motyla. Ciągle jestem jeszcze pod urokiem powieści. Jestem zachwycona atmosferą w jaką wprowadził mnie autor. To po prostu trzeba przeczytać.
Ci, którzy zaglądali tu często wiedzą, że zapierałam się rękami i nogami przed wszelkimi formami fantastyki.... mhmmm to co się dzieje w tej książce nie jest do końca "normalne" i rzeczywiste. Ja jestem pod wielkim wrażeniem. Zauroczona tajemniczością Barcelony nie widzę żadnych wad książki (nawet jeśli jakieś tu są).
"Marina"
Nie jest to powieść która zachwyca i nie daje o sobie zapomnieć.
Czytałam ją nocą, sparaliżowana strachem nie mogłam przestać, czekałam na świt. Wiedziałam ,że nie usnę. Zbytnio się bałam. Odrodziły się we mnie strachy z dzieciństwa, znów czułam, że za drzwiami pokoju mieszka wiedźma która czyha no moje życie.
"Marina" to tajemnicza opowieść, para nastolatków rozwiązuje zagadkę, wplątując się w prawdziwy koszmar.
Cóż, niewiele da się z tej książki wycisnąć.
Może tylko to i aż to ,że po jej przeczytaniu zaczynam na nowo budować swoją wiarę w świat magii i czarów. Oczywiście tych dobrych czarów i dobrej magii.
"Marina" zbyt straszy by mogła być prawdziwa, ale taka adrenalina jest nam czasami potrzebna.
Mówi o przyjaźni, miłości … w przypadku tej drugiej okazuje się, że nie zawsze zwycięża. Miłość ponosi ofiary. W "Marinie" zabija wręcz.
Zafon potrafi budować niepokój, tajemniczość i ciekawość.
Za chwilę sięgnę ponownie po "Cień wiatru" a potem odkryję po raz pierwszy "Grę Anioła"
Czyli , "Marina" nie zniechęciła.
Fantastyczna ! Niewiarygodnie wciąga. Aż mam ochotę przeczytać ją jeszcze raz...a potem kolejny. Rewelaja. 6 na 6.
Moja pierwsze lektura tego Pana, nie wiem czy dobrze zaczęłam, jednak na swój sposób mi się podobało...
Polecam bo tak jak inne książki Zafona gdzy się je czyta napiera na nas coś takiego ,że zaczynamy wierzyć nawet w to co 10-latek by wyśmiał
To kolejna, tajemnicza odsłona Barcelony w ulubionej powieści pisarza, tym razem tej, z lat 8o-tych XX wieku. Autor ustami bohaterów wypowiada się na ważkie tematy życia i śmierci. Wskazuje na antypody nauki i sztuki(malarstwo).
Piękna przygoda prawdziwej przyjażni, która staje się domem głównego bohatera, Oscara z Mariną, nad wiek dojrzałą dziewczyną.
Warto przeczytać, nie jest stratą czasu!
Kolejna książka autora, tak dla niego charakterystyczna. Myślę, że gdyby ktoś zasłonił mi nazwisko autora, to i tak bym je odgadła. A sama historia nawet ok, choć wolę jednak bardziej przyziemne wątki. A tu dzieją się rzeczy nieprawdopodobne. No i zastanawia, dlaczego kolejni dorośli tak łatwo opowiadają swoje tajemnice dwójce obcych dzieciaków?
Lekturę Zafona zaczęłam od "Cienia wiatru", przez co poznałam go jako psychologa mistrzowsko wchodzącego pod skórę czytelnika. Tamtej książki długo nie mogłam zapomnieć. Po lekturze "Mariny" mogę jedynie stwierdzić, że cieszę się, iż Zafon nie zdecydował się na pisanie horrorów. O ile para głównych bogaterów i ich historia są świetne (zapowiedź budowania mistrzowskich relacji pomiędzy bohaterami), o tyle makabryczne wątki przedobrzone i raczej naciągane. Nie zabrakło tu niczego: brudnych kanałów, starych teatrów, walącej się willi, cmentarza, gromady zombie. Co za dużo to niezdrowo.
Barcelona. Nastoletni Óscar poznaje Marinę. Młodzi spędzają ze sobą dużo czasu. Zaczynają śledzić tajemniczą kobietę. Tak poznają historię Michala Kolvenika, człowieka próbującego oszukać prawa natury. Czy istnieje eliksir wiecznego życia?
Powieść wciągająca, pełna tajemnic, momentów grozy. Historia o miłości, przyjaźni, stracie. Książka, która pozostaje w myślach, zmusza do refleksji nad życiem, przemijaniem.
Polecam.
Autor ma bardzo przyjemny styl pisania, czytanie było ogromną przyjemnością, miałam wrażenie że strony się same czytają. Książka jest napisana w bardzo mrocznym klimacie i były momenty, że pojawiały mi się ciarki. Zagadka przedstawiona w powieści z każdą stroną zaczynała ciekawić mnie coraz bardziej, nie zauważyłam kiedy mijały kolejne strony i... pojawił się motyw fantastyczny... który nie szczególnie przypadł mi do gustu ( co być może nie miałoby miejsca gdybym czytała to w latach szkolnych) . Mimo to, że fantastykę lubię, uważam że tutaj była ona zbędna. Historia sama w sobie mnie nie porwała, myślę że książka jest bardziej skierowana do młodzieży niż dla dorosłych. Jestem trochę rozczarowana, bo czytałam same pozytywne opinie. Wszyscy bardzo chwalili książkę a ja uważam, że była w porządku ale nie aż tak żeby szczególnie się nią zachwycać.
?Podsumowując:
Ogromnym plusem powieści jest styl pisania, dzięki któremu wręcz płynie się poprzez kolejne strony.
Na minus dla mnie jest wątek fantastyczny, który trochę popsuł mi wizję całej książki.
Inne książki autora
Książę Mgły
0
Rodzina Carverów (trójka dzieci, Max, Alicja, Irina, i ich rodzice) przeprowadza się w roku 1943 do małej osady rybackiej na wybrzeżu Atlantyku. Zamieszkuje...
Cień wiatru
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Jedna książka może zmienić życie człowieka...W letni świt 1945 roku dziesięcioletni Daniel Sempere zostaje zaprowadzony przez ojca, księgarza i antykwariusza...
