Kult
Camilla Läckberg

W "Kulcie", drugiej części cyklu „Mentalista” genialnego duetu Camilli Lackberg i Henrika Fexeusa ponownie spotykamy dwoje wyjątkowych bohaterów poznanych w pierwszym tomie, tytułowego mentalistę Vincenta Waldera i inspektor Minę Dabiri. I tym razem wokół życia Miny i bliskich jej osób krąży zło przybrane w dobrotliwą maskę.

Poznajemy przeszłość kobiety, która zmuszona do podjęcia trudnych decyzji, również pod naciskiem wpływowego męża zrzeka się praw do córki nie chcąc obciążać jej tym, czego sama doświadczyła w dzieciństwie. Jej tęsknota jednak narasta.

Prócz angażujących problemów osobistych, dalszych niesnasek Vincenta z żoną i natręctw, z którymi nadal uczą się żyć, ponownie łączy ich koszmarna sprawa kryminalna, w której giną dzieci.

Dziecięca krzywda zawsze boli najbardziej, ale równie straszne jest wykorzystywanie przez sekty ludzkiej potrzeby przynależności i poczucia wspólnoty. Autorom udało się idealnie ukazać ten proces, który stopniowo wciąga ofiarę niczym grząskie bagno, z którego trudno się wydostać o własnych siłach.

Życie naszych bohaterów znów będzie zagrożone, a Vincent ponownie będzie musiał oprzeć się na swoich umiejętnościach czytania ludzkich emocji, by uratować bliskich i samemu przeżyć.

Aż chciałoby się powiedzieć, że co dwa pióra, to nie jedno, bo autorzy nakreślili historię tyleż wciągającą, hipnotyzującą wręcz, co przerażającą, a oryginalność bohaterów i ich relacji sprawia, że z narastającą ciekawością i fascynacją śledzimy jej rozwój. Ten mroczny, porywający i wielowątkowy wyścig z czasem sprawił, że przy czytaniu zegary dla mnie stanęły, a świat zewnętrzny przestał istnieć, dopóki nie przewróciłam ostatniej z niemal siedmiuset stron. A że miałam pod ręką finałową część nietrudno domyślić się, co było dalej...

Idealna trylogia dla każdego miłośnika mocnych wrażeń!

Ludzie, także ci najmądrzejsi, boją się prawdy i jej nienawidzą. Chwycą się byle bujdy dla poprawy samopoczucia. Żeby życie jakoś szło.

Łukasz Orbitowski ; Kult ; 

Druga część Camilli Lackber i Henrika Fexeusa ; Kult ; jest kryminalnym odniesieniem do tego było i przyniosła przeszłość, kluczem jest Sztokholm i jego dzielnica z której został uprowadzony pięcioletni Ossian z przedszkola, jak mogło dojść do takiego zaniedbania, przeoczenie, zamieszanie. Chłopiec udał się do samochodu za pośrednictwem pani która obiecywała jego ulubioną wersję klocków Lego i szczeniaczki...Do dochodzenia w tej sprawie trafia Adam - negocjator, gdzie sprawą zajmuje się Mina, wcześniejsze dochodzenia w podobnej sprawie kończą się tragicznie, co daje zespołowi do myślenia. Czy ten człowiek podoła porwaniu i uratuje chłopca przed śmiercią? Niestety, okazuje się że porwań jest więcej, ratują nie to dziecko, ale jednak, jakiś klucz powiązań który sugeruje dziwny kult, sektę? Mina przełamuje barierę i prosi Vincenta o pomoc, mentalistę, behawiorystę zajmującego się nie tylko magią i iluzją, ale przyjaciela z którym pracowała w pierwszej części : Menatalisty ;Ten psycholog od ludzkiej psychiatrii jest w stanie opisać sprawcę uprowadzeń dając obraz tego co uprowadzał. W tym czasie kiedy Mina i Vincent próbują swoich sił, policja bierze byka za rogi, zaczyna się bezwzględny wyścig z czasem z mordercą  działającym według rytualnego schematu. Kto wygra tę nierówną grę? Co zrobi Adam który czuje że ktoś depcze mu po piętach? Co grozi Minie i Vincetnowi, czy ta historia skończy się dramatycznie?

Świetna, mocno napisana, z manipulacją w tle, dająca do myślenia, pouczająca, mądra i lekka. Polecam.

Oj, bardzo długo autorzy kazali czekać czytelnikom na drugą część śledztwa prowadzonego przez Minę i Vincenta. Para znana z „Mentalisty” znów ma szansę spotkać się i wykazać swoimi umiejętnościami. 

Po zakończeniu pierwszego śledztwa ich drogi się rozeszły. Choć widać, że nawiązała się między nimi dość mocna więź, oparta w głównej mierze na zrozumieniu ograniczeń i fobii tej drugiej osoby, to zazdrość żony Vincenta, czy przeżycia jakie były ich udziałem spowodowały, że nie kontaktowali się przez ostatnie dwa lata. Ale oto na horyzoncie pojawia się nowa, bardzo nieprzyjemna sprawa. Zaczynają ginąć małe dzieci, a ich ciała znajdowane są mniej więcej 3 dni po zaginięciu. Gdy w grę wchodzi życie najmłodszych, wszystkie ręce trafiają na pokład. Mina trochę wykorzystuje tę okazję, by ponownie wcielić Mentalistę do zespołu szukającego mordercy. Tym razem w sprawę zaangażowana jest rodzina Miny i bohaterka musi zawalczyć o córkę.

Mimo że to kim jest morderca można moim zdaniem dość szybko przewidzieć, to jednak fabuła prowadzona jest w taki sposób, że czytelnik do końca ma poczucie, że może jednak się myli, że to niemożliwe, że jednak nie tak…. Akcja trzyma w napięciu do ostatnich stron, a o to przecież chodzi.

W drugim tomie wyjaśnia się już część tajemnic bohaterów, a do tego, o ile w pierwszej części Moja i Vincent trochę mnie irytowali, o tyle teraz już chyba przywykłam do ich dziwactw i nawet polubiłam. Mam nadzieję że część trzecia niebawem.

🌿 W jednej ze sztokholmskich dzielnic zostaje uprowadzony pięcioletni Ossian. Policja szybko zostaje postawiona na nogi. Do zespołu Miny Dabiri włącza się policyjny negocjator Adam Błon, który od początku dostrzega wiele podobieństw z jego poprzednią sprawą, która niestety nie miała szczęśliwego finału. Również tym razem Mina prosi o pomoc mentalistę Vincenta Waldera, z którym łączy ich wyjątkowa relacja. Czas ucieka, a morderca działa dalej...🌿
.
To już druga część szwedzkiego kryminału , wyjątkowego duetu pisarzy. Poprzednia, jak i ta część zostały dopracowane w najmniejszym szczególe. Dokładnie przemyślana i wciągająca fabuła, zaskakująca akcja, stopniowo budująca napięcie. Akcja jest dynamiczna, a jednocześnie poprowadzona spokojnie, bez pośpiechu. Ciekawie wykreowani bohaterowie plus ich dramaty życiowe, to dodaje charakteru książce. Mina i Vincent jak zawsze niezawodni i w formie duet, który dostarczy wielu emocji.
.
"Kult" można czytać osobno, bez znajomości poprzedniej części. Książka na pierwszy rzut oka może przerazić swoją objętością, ale niech Was to nie zwiedzie i nie zniechęci, gdyż czyta się ją bardzo szybko, a to dzięki krótkim rozdziałom. Tym razem autorzy przedstawili, w jaki sposób działają sekty i manipulują one swoimi wyznawcami. Jak dla mnie thriller na wysokim poziomie, co udowodnili to autorzy po raz kolejny. Mam nadzieję, że nie poprzestaną tylko na tych częściach, a zaskoczą nas jeszcze nie raz.

Yerbopoczytalni polecają:

https://www.facebook.com/YerboPOCZYTALNI

Camilla Läckberg i Henrik Fexus wydali kolejną wspólną książkę – „Kult”. Jest to drugi tom świetnego cyklu- Mentalista. Książka wydana nakładem wydawnictwa Czarna owca. Seria zakwalifikowana jest jako sensacja, kryminał, thriller. Ja tylko dodam – bardzo dobry kryminał 

Sztokholm. Z przedszkola zostaje uprowadzony pięcioletni Ossian. Po trzech dniach śledczy odnajdują jego ciało - w dziwnych okolicznościach, w dziwnym miejscu z przedmiotami nienależącymi do chłopaka. To wydarzenie pozwala policji przypuszczać, że mają do czynienia z seryjnym mordercą. Do pomocy zaangażowano jako doradców ludzi z zewnątrz. Między innymi Vincenta Waldera – mentalistę, który do sprawy podchodzi z psychologicznego punktu widzenia. Jego spokojny umysł pozwolił na dopatrzenie się wspólnego mianownika z morderstwami dzieci z przed lat oraz, że morderstwa dokonywane są na podstawie pewnego schematu. Tymczasem zostaje porwane kolejne dziecko. Śledczy wiedzą, że mają niewiele czasu na uratowanie zaginionej. Czy za uprowadzeniami stoi zorganizowana grupa ludzi?
Zaczyna się psychologiczna gra, w której wygra bystrzejszy.
Kto porywa i zabija? Jaki związek z tym wszystkim mają konie i szachy?

Pomysł na „Kult” był dość oryginalny i bardzo ciekawy. Główny wątek jest mocno dopracowany. Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Co prawda musiałam robić przerwy od lektury na pewne refleksje- ale będąc matką- tematyka cierpiących dzieci zawsze będzie mnie spowalniać i wywoływać złość.
W książce mamy do czynienia z szaleństwem, obsesyjnością, okrucieństwem i intrygą. Chwilami pewne oceny, przemyślenia czy poglądy wywołały u mnie niemałe zaskoczenie.
Autorzy wykreowali bardzo intrygujące postacie. Główny bohater – Vincent, to osoba, której nie da się nie lubić, jednak moje serce skradł Peder- ojciec trzyletnich trojaczek. Nie tylko wątek kryminalny przykuwa oko ale również poboczne wątki obyczajowe są ciekawie skonstruowane.
Jak dla mnie, chwilami, akcja była niepotrzebnie rozciągnięta przez co książka osiągnęła obszerny wymiar. Podobnie jak z ilością bohaterów. Jednak książki nie przekreślam i nadal uważam, że jest to dobry kryminał. Godny polecenia. Bezapelacyjnie sięgnę po kolejny tom! Polecam!

Mina Dabiri prowadzi dochodzenie w sprawie zaginięcia pięciolatka – Ossiana. Ponownie łączy swoje siły z mentalistą  Vincentem Walderem, którego ponownie prosi o pomoc.

Wątek porwania dziecka i sekty był poruszany w literaturze nie raz i nie dwa. Można by powiedzieć „ale to już było” i sobie odpuścić. Można, ale myślę, że jednak warto się skusić, zwłaszcza jeśli lubicie skandynawskie pióro.

Autorzy stworzyli ciekawą historię z licznymi zwrotami akcji. Część z nich zaskakuje, niektóre są do przewidzenia, przynajmniej dla fanów gatunku. Dużym atutem są tu na pewno nietuzinkowi bohaterowie. Trzeba przyznać, że zostali świetnie wykreowani. Od zawsze interesowałam się psychologią, więc pewnie dlatego postać Vincenta i Miny oraz ich relacja mnie zaintrygowała.

Jeśli nie widzieliście tej książki na żywo (albo na ig) to uprzedzam, że jest to spory grubasek, choć i tak liczy mniej stron niż tom pierwszy. Nie ukrywam, że sporo się tutaj dzieje, oprócz głównych wątków mamy też wątki poboczne, poznajemy fakty z życia prywatnego bohaterów. Jednak mimo wszystko uważam, że książkę można spokojnie odchudzić. Mimo, że lubię zagłębiać się w psychikę bohatera, poznawać jego tok myślenia to w tym przypadku uważam, że autorzy chwilami aż za mocno popłynęli J Wiadomo, że Vincent to bardzo osobliwa postać, która ma swoje przemyślenia, jednak można to trochę okroić nie tracąc na jakości i ciągłości fabuły.

Wiem, że się powtarzam, ale uwielbiam Camillę Lackberg, której pióro pokochałam za serię o Fjallbace. Póki co autorce nie udało się przebić tego cyklu, moich skromnym zdaniem.

Spodziewam się, że tom trzeci będzie równie pokaźnych rozmiarów, ale nie omieszkam po niego sięgnąć, by dowiedzieć się jaką sprawę przyjdzie bohaterom rozwikłać następnym razem.

Niecały rok temu czytałam tom pierwszy tej serii. Pamiętam jakie emocje mi towarzyszyły podczas czytania "Mentalisty".Pamietam też, że tamta część dostała ode mnie maksymalną ilość punktów. A jak będzie z " Kultem"?

Po pierwsze i chyba ostatnie. Nie lubię takich długich przerywników czasowych między częściami. Dlaczego? Ano dlatego, że część jakiś istotnych faktów się zatarła. I miało prawo się tak stać, tym bardziej, że przez ten czas przez moje dłonie przewinęło się multum książek. Więc dlatego gdybym miała wybór lub możliwość to jednak wolałabym przeczytać serię od razu, na świeżo. Ale nie ma tak dobrze. Mimo, że było dobrze. I tylko dobrze. Wiecie co mam na myśli?

Książka dobra. Ale jak dla mnie tylko dobra. Zapowiadało się fajnie, ciekawie, ale w pewnym momencie coś się zadziało... A to "coś" to ciepłe kluchy pod postacią faceta imieniem Vincent oraz jakiś dziwny szachowy wątek. Może marudzę, może mam jakieś zagrania...a może to dlatego, że nigdy nie grałam w szachy bo nawet nie umiem 🤔.Ale może podeprę się jeszcze tymi skomplikowanymi wyliczeniami i obliczeniami naszego Vincenta. Dla mnie to była czarna magia, która mnie jakoś nie zaciekawiła. Może to wina tego, że jednak nie jestem umysłem ścisłym?

Ale... Co do samych bohaterów to tu się nic nie zmieniło mimo, że on często mnie irytował. Ale też czy nie o to w tym chodzi? O wywoływanie emocji -nawet jakiś skrajnych? Dwójka dziwolągów. Ona -policjantka ze swoją fobią niepasującą do jej wykonywanego zawodu i on umiejący nie tylko czytać innych,ale i umiejący wstrzymywać puls.  Więc tak- Oni pozostają nadal na wielki plus. Tylko ten wątek matematyczno-szachowy jakoś mnie nie przekonał.

Na początku pisałam, że książka jest dobra i tylko dobra. Kłamałam 😄... Jest bardzo dobra mimo tej czarnej magii 😃
Czytajcie bracia i siostry... I mimo, że czytając szachowy wątek czasem bolało to i tak czuję się oczyszczona.  Jak nie rozumiecie -to zrozumiecie po przeczytaniu. Ale jak nie czytaliście "Mentalisty" to zacznijcie od niego.

„ (...) po żadnym człowieku nie widać, co się u niego dzieje w środku”.

„Kult”, czyli druga część kryminalnej trylogii autorskiego duetu Camilli Läckberg i Henrika Fexeusa!

Soczysta, klimatyczna i intrygująca uczta dla fanów gatunku i nie tylko.
Tym razem wszystko zaczyna się od uprowadzenia pięcioletniego chłopca w  sztokholmskiej dzielnicy Södermalm. Dochodzenie rusza w jednej chwili. Policyjny zespół, którego członkiem jest między innymi znana z poprzedniej części serii Mina Dabiri dobrze wie, że czas się kurczy, a szanse na odnalezienie dziecka maleją z każdą godziną.

Dramatyzmu dodaje fakt, że sprawa wydaje się być niepokojąco podobna do innej, której finał był tragiczny..

Gdy robi się naprawdę gorąco, a śledztwo zaczyna przypominać szukanie igły w stogu siana, Mina Dabiri prosi o pomoc Vincenta Waldera – mentalistę, celebrytę uwielbianego przez media i publiczność, wybitnego eksperta od mowy ciała i świata iluzji, z którym miała już przyjemność pracować przy innym śledztwie.

Sprawa okazuje się nietypowa, więc i rozumowanie musi być tu nietypowe. Zbrodnia nacechowana jest rytuałem i symboliką. Sprawca – seryjny morderca jest sprytny i precyzyjny, jego poziom inteligencji przewyższa założenia, aż w końcu sam staje się „zakładnikiem własnych reguł matematycznych”..

Co nim kieruje?

Fanatyczna wiara, czy oślepiająca nienawiść?

Jedno jest pewne, w pewnym momencie racjonalność i logikę zastępuje fanatyzm i destrukcja, a ból fizyczny i psychiczny staje się unicestwiająca kombinacją.

Czy śledczy okażą się dostatecznie szybcy i mądrzy, by wygrać tę morderczą grę, by ugasić pożar nienawiści, zemsty i bólu?

„The show must go ooon!”.

Jedna z najciekawszych szwedzkich pisarek oraz jeden z najlepszych prelegentów w Szwecji, mentalista – po raz kolejny stworzyli hipnotyzujący kryminał, który pochłania bez reszty. Genialny pomysł na fabułę. Znakomicie wykreowani bohaterowie – nieidealni, ludzcy, skomplikowani. Akcja, która rozwija się niespiesznie pozwalając delektować się klimatem grozy i szarpiąc struny wrażliwości czytelnika. Nagłe, nieoczekiwane zwroty budujące napięcie. I to zakończenie, które otwiera oczy na nagą prawdę.
„Kult” jest jak szachy, to strategiczna gra z określonymi zasadami poruszania się i warunkami zwycięstwa – to pewien system, którego opanowanie wymaga organizacji, obserwacji, przewidywania oraz planowania.
Ja bawiłam się tu świetnie i z niecierpliwością będę wypatrywać finału przygód bohaterów.
Polecam.

Po przeczytanie ,, Mentalisty" spodziewałam się książki liczącej wiele stron ale ,, Kult" okazał się po prostu tomiszczem. I chociaż w całokształcie książka mi się podobałą to myślę, że zmniejszenie tej powieści o 100-200 stron nie wpłynęłoby na jej ocenę a byłoby mniej opisów czy rozważań bohaterów, szczególnie Vincenta.. Pomysł na fabułę i intrygę nietuzinkowy ale niestety nie udało mi się zrozumieć motywacji czynów dokonanych przez negatywnych bohaterów. Mimo fobii, którą ma a której nie rozumiem śledczej Miny Dabiri polubiłam ją. Podobała mi się w pracy ale i w jej życiu prywatnym doszło do wielu zmian, częściowo wymuszonych przez bliskich i niesprzyjające warunki ale myślę, że pozytywnych. Nie gorzej zaprezentował się mentalista Vincent Walder,  który ponownie znalazł się w samym środku morderczych wydarzeń i podjął się nierównej gry z mordercą. Żal mi również było Pedera i jego rodziny. Książka cały czas trzymałą mnie w napięciu i wzbudzała wiele emocji od współczucia rodzinom do złości i gniewu na mordercę dzieci. I zupełnie zaskakujące i nieprzewidywalne zakończenie sugerujące dalsze, ciekawe perypetie bohaterów. Z ogromną przyjemnością sięgnę po ostatnią część trylogii. Mam nadzieję na unormowanie stosunków Miny z najbliższymi i kolejną nietypową sprawę kryminalną.

Kontynuacja "Mentalisty" przypadła mi do gustu. Dobrze zbudowana postać Miny, tym razem nieco gorzej Vincenta. Szkoda,że autorzy wyeliminowali postać sympatycznego ojca trojaczków- zdecydowanie wolałabym, aby zniknął Ruben. Sama historia prawdopodobna(świrów nie brakuje na tym świecie),ale epikurejska ideologia Novy jakoś do mnie nie przemawia, prędzej motyw czystej zemsty. Wątek "ponownych narodzin" mnie nie zaskoczył, bo już gdzieś o tym czytałam. Ciekawe zakończenie(wyjaśnienie powiązań zamieszanych w morderstwa rodzin). Generalnie dobrze się czyta.

Drugie spotkanie z postaciami poznanymi w "Mentaliście." Mina, Vincent, Julia, Christer, Ruben i Peder znowu w akcji. Tym razem prowadzą trudne śledztwo dotyczące porwań i uśmiercania małych dzieci. Do zespołu dochodzi Adam. Rozdziały są krótkie, niektóre dotyczą życia osobistego głównych bohaterów. Ciekawa fabuła, trochę zwrotów akcji, ale zdecydowanie mniej niż w "Mentaliście." Niektóre typowania sprawców okazują się mylne. Podobały mi się opisy z wystąpień mentalisty przed swoją publicznością, pokazanie na czym polega panowanie nad emocjami tłumu. Powód i metoda uśmiercania dzieci mało realna, zbyt abstrakcyjna. Książka obszerna, niektóre opisy mogłyby być pominięte, nic nie wnoszą do akcji. Od końcówki trudno się oderwać, zakończenie choć trochę przewidywalne, bo autorka podała pewien trop, to i tak zaskakujące.

To druga część thrillera o przygodach Miny Dabiri i Vincenta Waldera. Od ostatnich wydarzeń nie kontaktowali się ze sobą, choć wciąż o sobie myślą. Jednak nowe śledztwo sprawia, że ich drogi znów się krzyżują. Z przedszkola porwany zostaje chłopiec. Policjanci powiązują jego śmierć z niedawnym zabójstwem dziewczynki. Sposób działania sprawcy jest podobny i istnieje obawa, że będą kolejne zabójstwa. Vincent próbuje znaleźć jakąś wskazówkę, aby pomóc policji w schwytaniu zabójcy. 

Mimo że książka ma niemal 700 stron, czyta się błyskawicznie i nie miałam poczucia, że jest przegadana. Rozwiązanie zagadki i motywy zbrodni zaskakują, a perypetie bohaterów sprawiają, że nie mogę się doczekać kolejnej części. Warto przeczytać.

W Sztokholmie zostaje uprowadzony pięcioletni Ossian. Szybko zostaje zauważone podobieństwo do innej sprawy. Mina prosi o pomoc Vincenta, mentalistę, z którym nie miała kontaktu od dwóch lat. To on wskazuje na to, że porwań może być więcej. Zaczyna się nierówna walka z czasem. Dodatkowo wzajemna relacja między Miną i Vincentem ulega zmianie. 

Nie ukrywam, że takie długie książki trochę mnie nużą. Uważam, że spokojnie można było zmniejszyć jej objętość. Nie wszystko musiało tak być rozwinięte i pominięcie niektórych momentów nie wpłynełoby na odbiór całości. Tak czasami odpływałam przy słuchaniu książki, ale nie pogubiłam się w głównym wątku. 

Książki, w których cierpią dzieci zawsze odbieram mocniej. Tak było odkąd pamiętam, ale od czasu gdy zostałam mamą, nasiliło się to. 

W tej serii fascynują mnie postacie Miny i Vincenta. Ich fobie i sposoby myślenia muszą strasznie przeszkadzać w codziennym funkcjonowaniu, mimo to dają sobie rade w najcięższych sytuacjach. 

Lubię twórczość Camilli Lackberg, chociaż ta seria nie będzie moją ulubioną. Jednak pewnie będę sięgała po kolejne tomy, bo jestem bardzo ciekawa jak rozwinie się relacja między dwójką bohaterów, a i sprawy, które będą rozwiązywać na pewno nie będą oczywiste na jakie by się wdawały.

Chociaż mam nadzieję, że kolejne tomy będą znacznie krótsze ?