Król Edyp
Sofokles

,,A więc bacząc na ostatni bytu ludzi kres i dolę,
Śmiertelnika tu żadnego zwać szczęśliwym nie należy,
 
Aż bez cierpień i bez klęski krańców życia nie przebieży."

Głównym powodem przeczytania tej książki, był obowiązek narzucony przez szkołę. Albowiem jest ona wpisana w spis lektur, ja zaś nie jestem zwolenniczką czytania streszczeń. Myślę, że w związku z noworocznym postanowieniem ta książka i tak wpadłaby w moje ręce.

Tym razem autor jest prawdziwym kolosem! Sofokles to przede wszystkim największy obok Ajschylosa i Eurypidesa tragik starożytnej Grecji.
Sofokles był także politykiem, dowódcą wojskowym i kapłanem. Jego działalność polityczna i praca twórcza przypadają na okres pomiędzy twórczością Ajschylosa a życiem Eurypidesa.
 
Zarówno za życia, jak i po śmierci był czczony przez współobywateli jako bohater.

Każdy z nas zastanawia się nad przyszłością. Jednak, gdybyśmy ją poznali i by się nam ona nie spodobała nie chcielibyśmy dopuścić do tego aby miała ona miejsce. W podobnej sytuacji jest Edyp, który po usłyszeniu straszliwej przepowiedni mówiącej o zabiciu własnego ojca oraz kazirodczym życiu z matką; za wszelką cenę stara się nie dopuścić do jej spełnienia. Jednak nic nie idzie po jego myśli. Przepowiednia mimo wszystko się spełniła, a po latach, kiedy wszystko wychodzi na jaw zaczynają się kłopoty.

,,Król Edyp" jest dramatem antycznym, a przede wszystko lekturą szkolną, być może przez to niektórym się źle czyta, w końcu to obowiązek ucznia, lecz naprawdę można tę książkę szybko przeczytać. To nieco ponad sześćdziesiąt stron. Mimo bycia lekturą jest to całkiem ciekawy i dość oryginalny dramat.
Sofokles porusza w nim temat fatum, czyli losu przeznaczonego nam, zgubę. Bohater jest zgubiony, nie ma pojęcia o własnych grzechach. Przez niego miasto cierpi, nie wiedząc o niczym sam rzuca na siebie klątwę. Poszukuje winnego, siebie samego.
,,Wszystko ma swój kres i czas."
 
Kolejnym plusem tego dramatu jest mitologia, którą uwielbiam nie ma jej oczywiście za dużo, lecz nawet mała kropla cieszy.
Oczywiście taka lektura jest lepsza niż tysiąc stron niezrozumiałej dla nas książki z ciągnącą się akcją.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Klasyka literatury. Dzieło, z którym każdy powinien się bliżej zapoznać. Główne przesłanie dramatu: przed przeznaczeniem nie da się uciec. Możesz opuścić rodzinne miasto i udać się w nieznane miejsce. Ale to nie ty zdecydowałeś o krokach swych stóp. Zdecydował o nich los. Zdecydował jeszcze przed twoimi narodzinami, nie pytając cię o zdanie. Gdy spełni się straszliwa przepowiednia, nie pomoże niczemu twoja skrucha. Nie pomoże twoja pokuta. Czasu nie będzie można już cofnąć. Chodzące dowody twojego grzechu pozostaną na ziemi, przypominając o popełnionych przez ciebie zbrodniach. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zły nie jest - ciężko w ogóle tak mówić o klasyce, ale nigdy nie lubiłam mitow tebańskich - stąd moja niechęć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nudna, ale nie żałuję jej przeczytania...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Antyczny dramat autorstwa Sofoklesa pt. "Król Edyp" bardzo zapada w pamięć... Opowiada historie Edypa, który uciekając przed przepowiednią wyroczni niechcący ją spełnił... Nie ma on wpływu na swoje czynny, im bardziej próbuje czemuś zapobiec tym bardziej to przyspiesza. Jego życie rządzi fatum. Sofokles udowadnia nam, że tak naprawdę w rękach bogów jesteśmy tylko nic nieznaczącymi zabawkami, a nasz los został już przesądzony w chili narodzin. Ta koncepcja bardzo mi się nie podoba. Myśl, że tak naprawdę nie mam wpływu na swoje życie jest smutna. Mimo tego co spotyka Edypa nie było mi go szczególnie żal, ponieważ był on w satnie zabić kilku nieznajomych ludzi tylko dlatego, że nie chcieli ustąpić mu z drogi. Szczerze mówiąc, uważam, że zasłużył na karę. Ciekawą rzeczą, dużo mówiącą o sposobie myślenia starożytnych greków jest decyzja Lajosa i Jokasty o tym, żeby zostawić jedynego syna w górach na prawie pewną śmierć pokazuje jak bardzo grecy byli uzależnieni od tego co powiedzą bogowie. "Król Edyp" bardzo mi się spodobał, mimo, że preferuje raczej epikę. Jest to książka naprawdę warta przeczytania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeden z bardziej rozpoznawalnych greckich dramatów pióra Sofoklesa. Jako tragedia spowodowana i uwarunkowana losem Edypa. W książce nie podoba mi się fakt, iż występuje w niej grecki fatalizm, od którego nie ma ucieczki. Człowiek może jedynie przyjąć swój los takim jaki jest. Wydaje mi się to smutne i bezsensowne jak wiara w predestynację. Uważam iż człowiek jako istota wolna i w pełni zdolna do rozumienia świata, powinna i ma wolną wolę, która pozwala nam na podejmowanie świadomych decyzji. Twierdzę, iż nasz los kształtujemy my sami i czysty przypadek. Poraża mnie porywczość Edypa, który zabił kilku ludzi tylko dlatego, iż nie chcieli przepuścić go przez drogę. Jest to skrajnie głupie zachowanie i z jego powodu główny bohater książki jawi mi się jako osoba albo niezrównoważona psychicznie lub nie posiadająca żadnych skrupułów. Mimo to los jaki spotkał Edypa godny jest pożałowania i współczucia. Gdy po pokonaniu sfinksa i poślubieniu Jokasty, objęcia tronu Teb oraz spłodzeniu 4 dzieci, wydawało się że można go zaliczyć do jednego z najszczęśliwszych ludzi na ziemi. Gdy z powodu dążenia do prawdy, dochodzi do samobójstwa Jokasty i oślepienia się Edypa. Tak oto kolejny z feralnego rodu Labdakidów kończy przegrawszy z wyrokami Losu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Król Edyp" jak pewnie już wszyscy wiedzą jest lekturą szkolną. Jako lekturę oceniam ją jako bardzo dobrą. Szybko się ją czyta, łatwo ją zrozumieć. Akcja w sumie toczy się jeden dzień, jest trochę wspomnień, ogólnie krótka lektura ma ok.65 stron. Opowiada o królu, który dowiaduje się, że na jego kraj spadła klęska zarazy. Dowiaduje się też, że jej przyczyną jest gniew bogów za zabicie poprzedniego króla - Lajosa. Edyp szuka zabójcy Lajosa. W tym celu wzywa do siebie ślepego wróżbitę - Tyrezjasza, który twierdzi, że zabójcą jest sam Edyp. Edyp nie wierzy Tyrezjaszowi i twierdzi, że ten jest w spisku z Kreonem (bratem żony Edypa) który chce osłabić jego władzę. Edyp i Kreon kłócą się. Żona Edypa - Jokasta domyśla się już prawdy na temat Edypa. Dzięki Posłańcowi z Koryntu i starym Słudze, prawda wychodzi na jaw. Straszliwa klątwa się spełniła. Edyp, który nigdy nie poznał rodziców, nieświadomy zabił własnego ojca i ożenił się z swoją matką. Jokasta popełnia samobójstwo wieszając się na chuście. Edyp dowiaduje się o tym i nad ciałem żony i matki wyłupuje sobie oczy. Ślepy Edyp prosi Kreona o wygnanie z miasta i opiekę nad swoimi córkami Antygoną i Ismeną.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

źródło

 

 

Tytuł: Król Edyp

Autor: Sofokles

Wydawnictwo: Państwowy Instytut Wydawniczy

Liczba stron: 135

 

 

Sofokles – największy obok Ajschylosa i Eurypidesa tragik starożytnej Grecji. Był także politykiem, dowódcą wojskowym i kapłanem.

 

 

 

 

Tragedia została napisana uroczystym stylem, który zrobił na mnie wrażenie i w pewnych momentach czuło się grozę. Przeczytanie tego utworu jest pewnym rodzajem katharsis. Doznajemy uczucia litości dla tytułowego bohatera. Czasem czujemy trwogę, bo nie chcielibyśmy cierpieć tak, jak on.

 

Na Lajosa zostaje nałożona klątwa, która zabraniała jemu doczekania się potomka. Jednak udaje się ją obejść i rodzi się syn – Edyp. Wiedząc, co ma on jemu zrobić, każe go zabić. Nie dochodzi do tego, bo sługa boi się to uczynić. Młody chłopak wychowuje się w innej rodzinie. Jednakże jego losy zostają tak splecione, iż dokonuje czynu, o którym mówiła wyrocznia. Czy ludzie dowiedzą się o tym, co zrobił? Czy da się oszukać los? Odpowiedzi znajdziecie w tej krótkiej lekturze.

 

Dużym plusem są szkice, które oddają to, co zostało napisane. Okładka jest przecudna! Ja odczytałem ją jako staczanie się człowieka w dół. Mniemam, że na samym dole jest Edyp, a nad nim Bóg. Bardzo duży ukłon dla Antoniego Libera, który spolszczył ten utwór. Wydaje mi się, że oddał to, co chciał przekazać nam Sofokles. Świetnie wykonana robota.

 

Król Edyp jest tytułowym bohaterem starożytnej książki Sofoklesa. Uwolnił ludzi od Sfinksa, który zadał zagadkę: "Co to za zwierzę, które rano chodzi na czterech nogach, w południe na dwóch, a wieczorem na trzech?", na którą tylko on znał odpowiedź. Po objęciu władzy rządził dobrze. Jednakże ludzie chcieliby poznać, kto wcześniejszego władcę, Lajosa, zabił. Najlepszy z proroków posądza Edypa. Czy robi to słusznie? Czy zabójca dalej może żyć na wolności?

 

Książka bardzo mi się spodobała. Nie rozumiem ludzi, którzy uważają, że nie powinna być to lektura, choć to jeden z najlepszych dramatów starożytności. Wprowadzenie humoru, intrygi, wielu niewiadomych i ciekawych bohaterów przemawia za sięgnięciem po to dzieło. Faktem jest, że wypowiedzi bohatera nie rymują się, jak na przykład w dziełach Moliera, aczkolwiek jeden tworzył w V wieku przed naszą erą, a drugi w XVII wieku naszej ery. Szczerze polecam ten utwór każdemu.

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nigdy nie przepadałam za dramatami a ta książka na prawdę mnie ujeła, cała historia bardzo wciąga i mimo że mineło już tyle lat od napisania tej książki to problem jak najbardziej aktualny

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Edyp kiedy jest jeszcze małym dzieckiem zostaje oddany aby został zabity, ponieważ na rodzinie jest klątwa, gdzie syn, czyli Edyp ma zabić swojego ojca. Niestety Edyp nie został zabity. Kiedy dowiedział się o klątwie uciekł z domu i idąc w stronę gór napotkał się na swojego biologicznego ojca i go zabił. Wchodząc w obce państwo postanowił odgadnąć zagadkę Sfinksa. Odgadł ją. Potem ożenił się z jego biologiczną matką, urodziła mu potomstwo i został nowym królem. W państwie zaczęło się źle dziać. Wtedy dowiedział się o całej prawdzie, czyli ze ożenił się z własną matką i zabił swojego ojca. Potem był szereg nieszczęść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Osobiście nie lubię takich książek, jednak w swojej treści zawiera pewne mądrości. Książka nie jest długa, więc warto przeczytać. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Co prawda zostałam zmuszona do przeczytania tej książki i naprawdę bardzo narzekałam, że muszę zabrać się za lekturę, ale o dziwo podobała mi się.  Zadziwiła mnie historia Edypa. Bardzo zasmucił mnie jego los, ponieważ uważam, że był dobrym i sprawiedliwym władcą. Jokasta również nie zasługiwała na taki los.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Król Edyp to dramat Sofoklesa, który dzięki swej kompozycji jest niezwykle przejrzystym tekstem. Sztuka jest przykładem wielu literackich pojęć jak na przykład wina niezawiniona, a w dodatku pomaga zrozumieć starożytne spojrzenie na przypadek i fatum. Książka naprawdę warta przeczytania. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)