Droga do raju
Paullina Simons

Choć przeczytałam sporo negatywnych opinii, "Droga do raju" po prostu mnie urzekła! Historia Shelby, Giny i Candy, trzech totalnie różnych od siebie młodych i niezależnych Amerykanek, które przemierzają cały kraj żółtym mustangiem, by dostać się na zachód. Każda w innym celu. Powieść została napisana z rozmachem i obfitością przygód, a nad wszystkim unosi się cudowny powiew wolności i swobody. Bohaterki są tak pełnokrwiste, że naprawdę łatwo się z nimi identyfikować. Czytając, nie mogłam przestać śledzić ich trasy na mapie, a nawet przerwać lektury, żeby nie sprawdzić czegoś w Google. Szczególnie zainteresowali mnie trapiści. Aż nabrałam ochoty, by zobaczyć Ludzi Boga. W ogóle mnóstwo jest w tej książce rozważań na temat wiary, duchowości, religii... Zaciekawił mnie też fragment o Jean-Paul Sartrze: "- Gina, wiedziałaś, ze Jean-Paul Sartre musiał przez całe życie walczyć z tym, że jest ateistą? - powiedziała Candy. - Skąd ci to przyszło do głowy. Nebraska cię natchnęła? Nigdy nie jest dobra pora, żeby odpuścić, co? - Tutaj na pewno nie. W każdym razie często przyłapywał się na tym, że dziękuje Bogu za piękny dzień lub za oszałamiające widoki takie jak te. Powiedział, ze pozostanie ateistą było dla niego ciągłą walką, ponieważ cały świat wygląda, jakby Bóg rzeczywiście istniał." Ale ta powieść to przede wszystkim niezwykła podróż po Stanach Zjednoczonych lat 80., po farmach, wielkich miastach i sennych miasteczkach, po kasynach i kościołach. Podróż, w której dziewczyny spotykają mniej lub bardziej miłych, a czasem wręcz śmiertelnie groźnych ludzi. Podróż, w której będzie czas na śmiech i na czarną rozpacz. Podróż, która zmieni życie każdej z bohaterek już na zawsze. Gorąco polecam "Drogę do raju" Paulliny Simons!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To dość przyjemna opowieść o nastoletniej kobiecej przyjaźni. Ale spodziewałam się chyba czegoś lepszego, jakiś emocji, akcji, po prostu tego czegoś. A tu tego niestety nie dostałam. To opowieść dosłownie o drodze (jak w tytule) - jest trasa, przystanek, jedzenie, spanie... i tak na okrągło. Zbyt monotonnie, przewidywalnie. Największym plusem książki jest sposób opisania przez autorkę amerykańskiej prowincji - przydrożne bary i motele, samotne farmy, osiedla przyczep samochodowych, kasyna gry i całą tej bezludnej przestrzeni. Ale jak dla mnie to zdecydowanie za mało.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To pierwsza książka Paulliny Simons którą przeczytałam. I przyznam, że po przeczytaniu jej mam ochotę na więcej powieści tej autorki. Historia trzech młodych dziewcząt, które mają wielkie plany, ale małe pojęcie o życiu to opowieść, którą naprawdę warto przeczytać. Każda z dziewcząt jest inna. Spokojna i wrażliwa Shelby, kapryśna i rozrywkowa Gina i odważna, marzycielska Candy. Każda z nich przeszła w życiu wiele, każda ma plany, marzenia i oczekiwania w stosunku do przyszłości. Historia skończyła się nieco zaskakująco dla mnie. Ale widocznie happy endy nie są pisane wszystkim. Realizm tej książki wzbudził mój zachwyt - to nie kolejna powieść o szczęściu i spełnianiu marzeń, ale historia o tym, że życie to nie tylko bajka, lecz także dramat.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałam ją po "Jeźdźcu Miedzianym " i jestem rozczarowana. Nie porywa, jest zagmatwana i ja po trylogii jestem rozczarowana

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka pogmatwana, ma za dużo wątków, totalnie do siebie nie pasujących. Według mnie jest przekoloryzowana. Na pewno nie polecę jej nikomu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo dobrze mi się ja czytało. Pisana jakby w formie pamiętnika, gdyż niekiedy bohaterzy zadają pytania i sami sobie na nie odpowiadają. Zdradzają nam swoje myśli, jakby wiedząc, że zatrzymamy je dla siebie. Nawet kiedy sytuacje bywają nieco niepokojące, to choć są lekko wystraszeni, to jakby w uroczy sposób, jakbym karciła swoje dziecko, a ono przyjmowało skruchę zapewniając, że więcej czegoś nie zrobi. Bywają wstydliwi, ale w urzekający sposób. Czasem coś robią złego wiedząc o tym, że przysporzy im to kłopotów, jednak coś kusi ich na tyle, że chcą tak postąpić. Większość ma dobre serce prze co często dostają po nosie. Największym minusem ich podróży było tutaj zabranie autostopowiczki. Strasznie zależało jej by jak najszybciej dotrzeć do Kalifornii, a dziewczęta nie spodziewały się, że koleje ich życia tak szybko będą przez to odmienione.
Początkowe strony sugerowały nam opowieść jakby o miłości, później lekki dreszczyk emocji i następnie troszkę psychologicznej zagrywki. Niby jest książką obyczajową, jednak wydaje mi się, że jest tu po troszku każdej literatury. Będzie również sporo napięć i wzruszeń. Wielkim wyczekiwaniem było tutaj odszukanie matki jednej z dziewczyn, która kiedyś ją porzuciła. Jak sądzicie, czy ją odnalazła?
Ogólnie jak dla mnie książka jest bardzo przewrotna, bo bywają zdarzenia bardzo wzruszające, które są przedstawione w nieco dłuższym tekście i takie, gdzie fabuła wręcz tętniła dynamizmem. W tych drugich momentach ciężko było ja odłożyć na bok. Czytałam ją dwa dni ze względu na mniejszy druczek ciasno osadzony. W przypadku momentów, gdzie bohaterka nam coś opowiadała czytało się ją wolniej, jednak w kwestii dialogów, to bardzo szybko śmigałam po stronach, gdyż nie zawierały dodatkowych opisów. Miłe było to, że kiedy mieliśmy opisane pewne rzeczy, czy też miejsca, to niemal od razu widziałam ich zarys przed oczami. Jakby słowami autorka umiała namalować daną scenę. Naprawdę opowieść mi się podobała, dlatego bardzo ją polecam:-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Paullina Simons, autorka kultowego ,,Jeźdźca miedzianego", popularnej w Polsce i na świecie trylogii o Tatianie i Aleksandrze.
,,Droga do raju" pierwotnie ukazała się w 2007 roku, wznowiona przez Świat Książki, czerwiec 2022.

Lata osiemdziesiąte mamy trzy młode dziewczyny, które żółtym mustangiem,wyruszające w niezwykłą podróż do Kalifornii. Każda z nich ma przed sobą własny cel, jaki pragnie osiągnąć po dotarciu na miejsce. Przemierzając coraz mniej bezpieczne drogi Ameryki z jednego końca kontynentu na drugi, muszą stawić czoło niepewności i zagrożeniu. Przekonują się, że mogą liczyć tylko na siebie nawzajem.

Trzy niezwykłe nastolatki, właścicielka mustanga osiemnastoletnia Shelby, która pragnie odnaleźć matkę. Jej była przyjaciółka Gina, która postanowiła naprawić relacje z byłym chłopakiem, oraz autostopowiczka siedemnastoletnia Candy, która, mimo młodego wieku przeszła wiele i chce uciec przed czymś... Podróż, która odmieni życie każdej z uczestniczek.

Powieść przedstawiona jest z perspektywy nastolatek, wiec wydawałoby się, że będzie to luźna i delikatna opowieść o podróżowaniu i poznawaniu świata. Jednak Paullina Simons, porusza tu trudne, momentami mroczne tematy. Opowiada nie tylko o wyprawie, ale także o poszukiwaniu własnej tożsamości, o tej ogromnej potrzebie uzupełnienie luki w swoim pochodzeniu, o trudnych sytuacjach życiowych, które wymagają podjęcia niełatwych decyzji.
Mamy tu chwile, które wzruszą i rozśmieszą, ale są też momenty, które irytują, wręcz oburzają. Bo ta, wyprawa miała być świetną przygodą, a stała się niebezpieczną podróżą, która zmieni życie bohaterek już na zawsze.
Powieść na swój sposób dość ciekawa, napisana lekkim piórem, ale nie wciągnęła mnie tak jak kultowy ,,Jeździec miedziany". Historia kończy się nieco zaskakująco, coś na zasadzie ,,...życie to nie bajka...".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)