Dom na Skarpie
Nora Roberts

Sama nie wiedziałam czego mam się po tej książce spodziewać. Zawsze czytałam mini powieści tej autorki, w których to zawsze mi czegoś brakowało. Ucieszyłam się, gdy doczytałam, że tu mam przyjemność z tak rozbudowaną powieścią. Nory Roberts chyba nie muszę nikomu przedstawiać. Napisała mnóstwo książek, nie wiem skąd czerpie taką ilość pomysłów. Eli Landon, potomek bogatego rodu zostaje oskarżony o zabójstwo swojej żony. Dopuścił się tego czynu czy znalazł się w złym miejscu o złym czasie? Koniecznie musi wyjechać na parę dni do rodzinnego Domu Na Skarpie w miasteczku Whiskey Beach. Tam poznaje piękną Abrę, która zajmuje się domem. Czy morderstwo jego żony może mieć coś wspólnego z rodzinną legendą? Co odnajdzie Eli? Długi mi dzisiaj wyszedł opis. To wszystko dlatego, że ta książka jest wielowątkowa. Nie spodziewałam się tego po autorce romansów. Słyszałam jednak, że Nora Roberts pisze też kryminały i to było tu widać. Na pierwszym miejscu otrzymałam tu opowieść o rodzinie Landonów, legendach i wypadkach, o których każdy członek rodzony wolałby zapomnieć. Wciągnęłam się w tę historię. Kolejne strony przepływały mi przez palce, a przecież książka trochę sobie tych kartek liczy. Kolejnym wątkiem był wątek kryminalny, dziejący się współcześnie. Do końca nie wiedziałam kto stoi za morderstwem żony Elego. Bardzo się zdziwiłam, że autorka postanowiła właśnie tak to zakończyć. Koniecznie będę musiała sięgnąć po jej jakiś kryminał, potrafi stworzyć idealny klimat. Trzecim wątkiem, mam wrażenie pozostawionym delikatnie w tle był romans Abry i Elego. Cieszę się, że nie był on najważniejszy z całej książki, stanowił raczej ciekawe tło dla wydarzeń. Autorka wplotła kilka rozpalających zmysły opisów. Pokazała trudne charaktery bohaterów i ich bolesne zmagania z trudną przeszłością. Naprawdę miło przy tej książce spędziłam czas. Została ona też bardzo ładnie wydana, w grubej oprawie. Ciekawa okładka i wnętrze. Zachęcam, można od niej zacząć przygodę z prozą Nory Roberts,

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Eli London - adwokat i początkujący pisarz, w jednej chwili z szanowanego obywatela staję się wyrzutkiem społecznym. Traci pracę, przyjaciół a także żonę, gdyż to właśnie o jej zabicie zostaje oskarżony. Przeprowadzając się do rodzinnej posiadłości (o której krążą legendy, w tym ta o tajemniczym spadku) - tytułowego "Domu na skarpie", gdzie poznaje jego "opiekunkę" Abrę Walsh. To właśnie ta kobieta jest jego siłą napędową do znalezienia prawdziwego mordercy żony i zaczęcia wszystkiego od nowa. Gra jest niebezpieczna, ale warta świeczki. Kolejna świetna powieść Nory Roberts (której nie da się nie lubić), łącząca w sobie elementy kryminału, sensacji a także romansu, co nie znaczy, że jest jakaś mdła i nieciekawa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nora Roberts po raz kolejny serwuje dawkę dobrego romansu z elementami thrillera i historii o zaginionym skarbie sprzed około 200 lat. Głównym bohaterem jest mężczyzna o złożonej osobowości, podejrzany o zabójstwo żony przenosi się do domu babci i pisze swoją powieść. Poznaje gospodynię Abrę - kobietę o złotym sercu, zaradną i po przejściach. Wkrótce rozkwita między nimi uczucie, a oni zdają się do siebie pasować niczym dwie połówki jabłka. Chyba bardziej niż morderstwo żony Elego fascynowała mnie historia skarbu. Dodatkowym plusem tej książki jest pies o imieniu... Barbie! Nie jest to typowe ckliwe romansidło, tylko książka przemyślana i z dobrze wykreowanymi postaciami. Mimo tylu napisanych książek Nora Roberts wciąż potrafi mnie pozytywnie zaskoczyć, a każda jej kolejna książka jest niepowtarzalna. Polecam :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka znanej pisarki, jednak dla mnie jest to pierwsze spotkanie z tą autorką. Sięgając po nią spodziewałam się ckliwego romansu jednak książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Książkę czytało mi się dość szybko a to dzięki odpowiedniej wielkości czcionki oraz toczącej się akcji. Morderstwo żony poniekąd komplikuje życie bohatera, znanego adwokata. Jest on podejrzany o popełnienie tego czynu, jednak z braku dowodów zostaje uniewinniony. Po wszystkich przykrych przejściach trafia do domu na skarpie, domu jego babki aby lizać rany ubiegłego roku. Tam poznaje kobietę która pod nieobecność gospodyni opiekuje się domem i co tu dużo kryć wpakuje się w życie bohatera. Pod jej wpływem młody prawnik rozpoczyna prywatne śledztwo w sprawie śmierci żony.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Parusetletni dom nad morzem, były prawnik oskarżony o morderstwo i kobieta po przejsciach z byłym. Nad tym wszystkim wisi niewyjasniona zbrodnia, która pociaga za sobą następną. Nora Roberts nie pisze zwykłych romansów. W każdym z nich musie się dziać coś jeszcze, a to nadprzyrodzone zjawiska, a to tło historyczne, tym razem powstał kryminał, który trzyma w niepewności czytelnika praktycznie do samego konca. No i mała dawka humoru w postaci psa o wdzięczym imieniu BARBIE.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Eli London mimo braku obciążających  dowodów zostaje oskarżony o zamordowanie własnej żony. Chociaż miał motyw żeby dokonać zbrodni, nie zrobił tego. Niestety co niektórzy w perfidny sposób mu to wmawiają. O pracy w zawodzie prawnika może już zapomnieć. W ciągu dwóch lat stał się wrakiem człowieka. Dlatego postanowił na jakiś czas zaszyć się w rodzinnej posiadłości żeby móc w spokoju skupić się na pisaniu książki. Przy okazji zaopiekuje się Domem na Skarpie pod nieobecność babci, która uległa dość poważnemu wypadkowi. Pojawienie się nieznajomej dziewczyny trochę burzy jego plany. Ambra, bo tak ma na imię dziewczyna, sprząta w posiadłości na prośbę seniorki. Od razu dostrzegła zły stan Elego i stawia sobie za cel jak najszybsze wyciągnięcie mężczyzny z marazmu w jakim obecnie się znajduje. Swoje dobre imię odzyska tylko w jeden sposób. Musi ruszyć do walki z przeszłością, a ona uczyni wszystko żeby zdecydował się na taki krok.   Mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone, ale będę to powtarzać przy każdej recenzji książki spod pióra Nory Roberts. Pisarka jest niekwestionowaną mistrzynią w łączeniu romansu z wątkiem kryminalnym. Ja nie wiem jak ona to robi, że za każdym razem zachwyt staje się jeszcze większy.  "Dom na skarpie" to jedna z tych książek, które trzymają w napięciu od początku aż do samego końca. Na ponad pięciuset stronach została przedstawiona teraźniejszość, w której nie zabrakło wzmianek dotyczących przeszłości. Te dwa okresy łączy ze sobą rodzinna posiadłość Londonów, na temat której krąży pewna legenda. Dokładnie chodzi o tajemniczy skarb, który ponoć został w jej wnętrzach bardzo dawno temu ukryty. Co niektórzy mają zamiar go odnaleźć, ale nagłe pojawienie się jednego z Londonów wszystko niweczy.  Ja od tej książki nie mogłam się oderwać. Dzieje się w niej tyle, że głowa mała. Eli przyjeżdżając do posiadłości liczył na to, że w końcu odpocznie. W ciszy i spokoju popracuje nad swoją książką. Poznaje Abre, do której początkowo odnosił się z niechęcią. Drażniło go jej zachowanie i nachalna troska. Jest dorosły, więc może sam o sobie zadbać. Nie zdawał sobie sprawy z tego, że jego własna babcia może mieć coś z tym wspólnego. Z  biegiem czasu zaczął się do niej przekonywać. Abra posiada wszystkie cechy silnej i samowystarczalnej kobiety. Zna swoją wartość i cieszy się, że nie musi być od nikogo zależna. Cytując, żadnej pracy się nie boi. Oprócz sprzątania w posiadłości, prowadzi zajęcia z jogi, pomaga potrzebującym, tworzy biżuterię. Jednak zanim stała się taką twardą osobą, przeżyła prawdziwe piekło.  Charakter i osobowość, te dwa czynniki musiały w jakimś stopniu wpłynąć na Elego. Nie mówiąc już o urodzie  i atrakcyjności Abry. Ich dialogi były na prawdę urocze, a sarkazm w nich użyty kilkakrotnie poprawiał mi humor. Oboje stworzyli bardzo ciekawy i intrygujący duet. To, że między nimi zacznie iskrzyć było tylko kwestią czasu. Tym bardziej, że połączyły ich ze sobą problemy, których los im nie oszczędził.  Autorka poruszyła dość ważne temat. Otóż szybko potrafimy osądzić drugiego człowieka po pozorach, nie znając prawdy. Tak też czuł się Eli. Wszyscy widzieli w nim mordercę. Stracił pracę, przyjaciół. Został osaczony i skazany przez media, prasę i policjanta, który miał na jego punkcie obsesję.  Druga kwestia dotyczy Ambry. Dziewczynę osaczył mężczyzna, którego kochała. Śledził i dręczył psychicznie. Mało brakowało, a pozbawił by ją życia. Coś takiego nazywa się stalkingiem i grozi za to kara więzienia.    Jak już wcześniej wspomniałam dzieje się w tej książce bardzo dużo. Jedno wydarzenie goni kolejne. W pewnym momencie zrobiło się mrocznie i zaczęłam odczuwać jakiś taki dziwny niepokój gdy wgłębiałam się w dalszy ciąg tej historii. Odkryty wykop w podziemiach posiadłości, zwłoki jakiegoś mężczyzny, do tego zagadkowe przejścia, o których do tej pory nikt nie miał pojęcia. Gęsia skórka na ciele gwarantowana.    "Dom na skarpie" to jedna z lepszych książek Nory Roberts z jakimi do tej pory miałam styczność. Niech was broń Boże  zniechęci te ponad pięćset stron. Grubość to jej  najważniejsza zaleta. Dla mnie wszystko w tej historii jest idealne. Świetnie wykreowani bohaterowie, styl oraz język również zasługują na pozytywne oceny. Fantastycznie oddany klimat starej zabytkowej posiadłości sprawia, że ta powieść staje się jeszcze bardziej wciągająca. Jeśli jesteście ciekawi, czy Eli w końcu został oczyszczony z zarzutów i kto tak naprawdę zabił jego żonę zachęcam was do lektury. Jestem pewna, że będziecie nią zafascynowani tak jak ja.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)