Recenzja książki: Dom na Skarpie

Recenzuje: Justyna Gul

Miłość skryta w szumie fal

Mówi się, że w każdej plotce tkwi ziarenko prawdy. Podobnie jest ze starymi legendami, z opowieściami przekazywanymi przez pokolenia z ust do ust. Duchy, strzygi, upiory – niegdyś wierzono w to, że istnieją, zaś historie o nich przetrwały do dnia dzisiejszego, mimo powszechnego negowania istnienia zjawisk paranormalnych. A jak jest z podaniami dotyczącymi skarbów? Czy w ich prawdziwość powątpiewamy, czy raczej łudzimy się, że pewnego dnia to właśnie my trafimy na zakopane skrzynie, pełne klejnotów czy też dzbany z monetami?

O skarbach, a dokładnie o legendarnym Posagu Esmeraldy, czyli bezcennym łupie ukrytym przez pirata w Whiskey Beach, mógłby co nieco powiedzieć Eli Landon, bohater porywającej powieści Nory Roberts. Opublikowana przez wydawnictwo Burda Książki powieść Dom na Skarpie to kolejna z szeregu wspaniałych historii autorki, w których miłość jest tylko jednym z wątków, ukazujących całe spectrum ludzkich zachowań.

I tym razem w książce znajdziemy nie tylko dziką namiętność, ale też zdradę, chciwość i bezwzględność. Przede wszystkim znajdziemy jednak człowieka, bowiem bohaterowie Roberts są utkani z emocji, popędów i bynajmniej nie odgrywają roli statystów w teatrze życia. Żyją, kochają i nienawidzą, popełniają błędy, upadają, ale i podnoszą się. Być może właśnie ten fakt przyczynił się do spektakularnych sukcesów pisarki – czytelnicy mogą identyfikować się z postaciami występującymi na kartach powieści, wzorować się na nich, dodawać sobie sił, czerpiąc z ich siły.

Lektura Domu na Skarpie przenosi nas do malowniczego Whiskey Beach, a właściwie do dominującego nad miasteczkiem domu, będącego od lat w posiadaniu rodziny Landonów. Tu właśnie ukojenia w szumie fal poszukuje Eli, dla którego ostatni rok był niekończącym się koszmarem. Podejrzewany o zamordowanie żony, zaszczuty przez policję i opinię publiczną, stracił nie tylko pracę w kancelarii prawniczej, ale także wiarę w ludzi. Propozycja opieki nad domem babki przyszła w doskonałym momencie, choć była związana z wypadkiem staruszki. Teraz dobiegająca osiemdziesiątki Hawkin  London przebywa na rekonwalescencji w domu rodziców Eli`ego, zaś on sam przenosi się do domu przy plaży, gdzie ma zamiar pisać swoją powieść. Pasja do tworzenia historii, choć wyszydzana przez zmarłą żonę, zaowocowała już kilkoma publikacjami. Do tej pory Eli był twórcą opowiadań, jednak teraz dojrzał do innej formy twórczości.

Eli ma opiekować się domem, zaś mężczyzną zająć się ma charyzmatyczna Abra Walsh, kobieta o stu twarzach i stu zawodach. Jest lokalnym „dobrym duchem” – sprząta w domach mieszkańców miasteczka, robi im zakupy, gotuje, prowadzi lekcję jogi i zumby, zajmuje się też rękodziełem, tworząc piękną biżuterię. Jest przy tym kobietą nie tylko interesującą, ale i piękną, obdarzoną dużym poczuciem humoru i ogromnym dystansem do samej siebie. To właśnie dzięki jej trosce Eli szybko wraca do formy, nabierając nie tylko tężyzny fizycznej i sprawności, ale również równowagi.

Choć o spokój nie jest łatwo - szczególnie, że policja wciąż jeszcze nie odnalazła sprawcy morderstwa, zaś teściowie obstają przy winie mężczyzny. Na dodatek w miasteczku pojawia się prywatny detektyw, który wypytuje o Landona, śledzi go, nie odstępując niemal na krok. W Domu na Skarpie pojawia się też włamywacz, który najwyraźniej poszukuje czegoś w piwnicach i nie waha się zaatakować w obliczu zagrożenia. Traf chciał, że to Abra wpada na niego w nocy, choć na szczęście – jako instruktorka samoobrony  – uwalnia się z rąk bandyty.

Wtargnięcie do domu nie porusza Eli`ego tak bardzo jak świadomość, że życie dziewczyny było zagrożone. Zdaje sobie bowiem sprawę z tego, że szarogęsząca się i despotyczna Abra jest szczególnie bliska jego sercu. Dlatego też podwaja wysiłki, aby ukończyć powieść i odciąć się od przeszłości, a także rozwiązać zagadkę wykopalisk prowadzonych pod jego domem najwyraźniej już od pewnego czasu. Jak to jednak w książkach Nory Roberts bywa, na nadejście szczęśliwego końca będziemy musieli poczekać. Oto bowiem zostaje znalezione ciało detektywa, który tropił Landona, a komuś wyraźnie zależy, żeby to Eli ponownie stał się głównym podejrzanym.

Czy morderstwo żony Eli`ego, seria włamań do domu i zabójstwo detektywa są ze sobą w jakikolwiek sposób powiązane? Czy mężczyźnie uda się udowodnić swoją niewinność? Co kryje się za włamaniami i czy poszukiwania prowadzone w piwnicach mają coś wspólnego z legendą mówiącą o skarbie ukrytym przez pirata? Na te wszystkie pytania wyczerpująco odpowiada Nora Roberts, gwarantując kilkugodzinną, fascynującą lekturę, a czas ten z pewnością nie będzie czasem straconym. Do książki przyciąga już sama okładka, ale to fabuła jest tu prawdziwym przejawem talentu autorki do poruszania ludzkich serc i sterowania emocjami.

Dom na Skarpie, oprócz wątku kryminalnego, kryje w sobie doskonałą powieść obyczajową, a także romans, bowiem bez miłości książki Roberts nie były przecież tak popularne. Czytając historię Eli`ego, a także poznając bolesną przeszłość Abry, przekonujemy się, że człowiek jest w stanie znieść bardzo wiele. Ważne jest jednak, aby nigdy nie rezygnować z siebie, by kierować się wpojonymi wartościami i zasadami oraz… by pokochać życie. Przepełnieni wiarą w lepszą przyszłość, z łatwością odnajdziemy spokój i równowagę oraz własny kąt. Kto wie, może nawet znajdziemy nasz własny dom na skarpie?