Brat
Emelie Schepp

Ja się pytam gdzie do tej pory ukrywały się przede mną książki autorstwa @emelieschepp ???

#brat to pierwsza powieść Autorki po jaką sięgnęłam i #wartojakpieron #chcewiecej !!!

Policja odkrywa zwłoki kobiet, okaleczone w ten sam sposób, ktoś zszywa im nogi... Trudno trafić na punkty styczne między ofiarami, różni je tak wiele. Jana wraz z zespołem śledczych stara się rozwikłać tę zagadkę, bo na szali jest życie kolejnych kobiet.

Jak mnie ta książka wciągnęła, jak dałam się uwikłać w śledztwo, w osobiste przeżycia bohaterów. Dostałam tu wszystko to co w kryminałach lubię najbardziej!!!

Byłam jak wędrowiec na pustyni, który zobaczył oazę i wpadł w nią by pić i moczyć się w wodzie. Wchodziłam w tą historię i odkładałam z myślą, ale ja nie chcę jeszcze kończyć, a te strony tak bezlitośnie szybko się przewracają. No to jeszcze jeden łyczek, no to choć paluszek zamocze. Och jak nierówna to była walka, doskonale miałam światowość, że przepadłam od pierwszych stron i choćby #skałysrały to nic mnie nie powstrzyma przed finiszem. W końcu kto dałby radę powstrzymać głodnego dzika pod dębem ?

Ja już wrzuciłam wcześniejsze książki Autorki do koszyka ? chcę przeczytać wszystkie bo kto powstrzyma tego wewnętrznego dzika...

Poczytałam jeszcze o Autorce i dowiedziałam się, że wydając samodzielnie swój debiut, trafiła na szczyt takich wydawców. Ja po lekturze doskonale rozumiem dlaczego. Ma lekkość pióra, konstruuje fascynujące postacie, buduje doskonałe napięcie, a uwagę czytelnika trzyma na bardzo krótkiej smyczy. Do tego, tak niby od niechcenia porusza niezwykle ważne tematy. W tę książkę się wpada i nie chce się z niej wychodzić.

@emelieschepp to dla mnie niewątpliwe odkrycie tego roku ?

Moja ocena to dzikie 10/10

,,Brat" to świetnie napisany kryminał z elementami thrillera. Stanowi już piąta część cyklu o prokuratorze, Jana Berzelius. Dla mnie była to pierwsza książka Emelie Schepp i żałuję, że wcześniej nawet nie słyszałam o tej autorce. Po ,,Bracie" wiem już, że będę musiała nadrobić przynajmniej ten cykl.

To na co zwracam uwagę w kryminałach, to klimat. Uwielbiam gdy pierwsze morderstwa są odkrywane w deszczowe dni lub noce. A do tego jeśli morderca ułożył specyficznie ciała, to już w ogóle przepadłam. I tak było tym razem. Policja odnajduje w ciągu paru dni zwłoki kobiet. Ich ciała miały zeszyte ze sobą nogi. Tak jakby na wzór syren. Kim jest morderca? Dlaczego w taki sposób zostawia ciała? Sprawę kompiluje dodatkowo powiązanie ze zbrodniami sprzed lat. Ich sprawcą i kluczem do rozwiązania zagadki może być, osadzony w zakładzie psychiatrycznym Simon Norell. Niestety, ale jedyną osobą, która może pomóc jest Danilo. Brat pani prokurator, który również znajduje się w zakładzie.

,,Brat" to powieść z niesamowitym klimatem. Dużą dawką napięcia i strachu. Jest nie tylko historią o poszukiwaniu mordercy, ale również o sile relacji pomiędzy rodzeństwem. Wciąga od pierwszej strony i z każdą kolejną staje się coraz trudniejsza do odłożenia. Początkowo akcja biegnie leniwie, ale mniej więcej od połowy przyśpiesza.

Jeśli lubicie kryminały z elementami thrillera, to bardzo polecam ,,Brata".

,,Brat" to piąty tom szwedzkiej serii kryminalnej Emelie Schepp z prokuratorką Janą Berzelius, który można równie dobrze traktować jak powieść kryminalną osobną. Historia tego tomu toczy się dwutorowo - obserwujemy śledztwo dotyczące dziwnego morderstwa dwóch kobiet, postępy śledczych w sprawie, ale i ich życie prywatne. Drugie spojrzenie kieruje się do szpitala psychiatrycznego, do którego trafił przyszywany brat głównej bohaterki. Jak te dwa narracje się ze sobą splotą, co szpital psychiatryczny wnosi do tej historii? Akcja rozgrywa się w przeciągu sześciu dni, przez większą część toczy się tempem umiarkowanym, skupionym na szukaniu punktu zaczepienia dla śledztwa - tak, to trudne zadanie, bo ofiar dosłownie nic nie łączy, więc skąd śledczy mają wiedzieć dlaczego to właśnie one zostały zabite w tak dziwny sposób? Dopiero finał mocno przyśpiesza, mocno nawiązuje i dobrze wpisuje się w gatunek powieści sensacyjnej. Czytelnik przygląda się również życiu prywatnemu postaci, rozterkom Jany, która tęskni za swoim dawnym przyjacielem, ciągłym poszukiwaniom partnera Mii oraz Henrikowi, dobremu ojcu i mężowi, który jednak czuje się w obowiązku odnaleźć zaginioną kobietę zanim będzie na to za późno. Intryga zbudowana jest dobrze, ma momenty, w których zaskakuje, choć zakończenie zdaje się dosyć szybkie. I całość właśnie tak się czyta - szybko, do tego dochodzi zaciekawienie, przez co będzie to lektura dobra na jeden-dwa wieczory odpoczynku i relaksu. To przyjemnie zajmujący kryminał bez specjalnych brutalności.