Forum

Przytrzymaj strój mój Zawieszę me ubrania wśród odzieży twej, gdzie rękawy mają kształt jakby ramion twych. I kiedy czytamy znowu utwór ten odwracam stronice lektury tej jak gdyby w odpowiedzi na ruchy twe. Zostawię zatem ślad na zwierciadle mym, gdy będziemy ręce myć jedną kostką mydła. Wtedy znowu ty przytrzymasz strój mój bym mogła go na powrót wdziać.

Przytrzymaj mą suknię. Zawieszę me ubrania wśród twych garniturów w kółko wciąż będę je dokładać. I kiedy spoczniemy czytając będą się strony mych książek przewracać aby na twoich pytania odpowiedzieć. Będzie mój oddech parą na twym lustrze, ręce myć będziemy tego samego błękitnego mydła używając. A ty przytrzymasz mą suknię tak abym mogła ją na powrót przywdziać.

Powieszę moje ubrania Wśród twoich garniturów Rękawy w dalszym ciągu zgięte Jak nasze ramiona będą się dotykać. Gdy siądziemy czytając Moja strona się odwróci By odpowiedzieć twojej. Mój oddech zaparuje Twoje lustro Umyjemy nasze dłonie Tym samym błękitnym mydłem. I ty przytrzymasz Moją sukienkę Bym mogła się w nią zawinąć.

Przytrzymaj mi sukienkę Zawieszę swoje ubrania za twoimi, jak ramiona rękawy się obejmą. I gdy siedzimy czytając moja kartka się przewróci żeby odpowiedzieć twojej. Twoje lustro zaparuje od mojego oddechu, umyjemy nasze dłonie tym samym błękitnym mydłem. A teraz przytrzymaj mi sukienkę żebym mogła ją założyć.

Przytrzymasz mą sukienkę Powieszę ubrania tuż przy twoich garniturach, ich rekawy pamiętające kształt ramion będą się dotykać. i podczas gdy będziemy czytać moja strona odwróci się w odpowiedzi na twoją. Mój oddech okryje parą twoje lustro, umyjemy dłonie, tym samym niebieskim mydłem. I przytrzymasz mą sukienkę bym mogła ją przyodziać.

Oddam ci skórę mą, powieś ja przy swojej, przy tej,która pamięta kształt mych ust, ramion, włosów, dłoni, przy tej, która pamięta ni tylko to, co powinna, przy tej która nigdy nie była winna, I gdy już razem zasiądziemy w niepamięci świadomości, otworzymy zakurzone umysły swe, znów ponownie - tak ja za namiętnych kilku lat, bedę próbować zniekształcić twój wyidealizowany świat. Myśli me, tak jak twoje, Zmienią się w otchłań odległą, Znów wpatrzeni we wspólną obojętność odbicia, Nikt już nie będzie miał nic - do ukrycia. I byś znów mógł ją ukształtować, oddam ci skórę mą.

Moje ubrania zawisną Wśród twoich garniturów I dotykać je będą Rękawami moich tęsknot. W gorączce, w cierpieniach rozłąki Wyrzekam słowa powrotu Na kartach naszych książek... Dwa oblicza i uśmiech W odbiciu szklanej tafli lustra Piana o smaku błękitnego mydła Nadają znaczenia malując kolory... Ja i sny moje o tobie Ja i moja sukienka Moje westchnienie miłosne...

Moje suknie zawisną Pośród twoich garniturów Otulać się będą Rękawami jak dłonie. Siedząc i wczytując się W stronice naszych wątpliwości Całość ułoży sie w dialog. Dwa oblicza i uśmiech W odbiciu w lustrze Nasze dłonie obmyjemy Błękitnym jak niebo mydłem Ja i moje suknie Pomóż mi się przyodziać.

Zawieszę moje ubrania obok twoich sukni, rękawy jeszcze lubią (twojego)ramienia dotykać. Gdy czytamy, moja kartka/strona obróci się, by zapytać twoją. Mój oddech zaparuje twoje lustro, a my umyjemy nasze ręce podobnym niebieskim mydłem. A ty potrzymasz moją sukienkę, żebym mógł w nią wejść i założyć ją

Dosyć trudny ten konkurs,gdyż każdy rozumuje i tłumaczy troszkę inaczej.

Nasza miłość Ubrana w piękne szaty Pieści delikatnie Ciała miłości spragnione. Ja z tobą, ty przy mnie sam na sam, we troje Z naszą księgą miłości... Spoglądam w twoje lustro Ubrana w zapach twych dłoni Splątanych błękitem mydła Wyczuwam twoje dreszcze. Okrywam cię swoją sukienką Zatrzymaj ją Chcę pozostać z tobą!

Spotkam moje ubrania z Twoimi garniturami rękawy niczym nasze ramiona będą szukały swojego dotyku Tak jak byśmy byli czytaną książką moja strona stanie się odpowiedzią na akapity Twoich pytań Mój oddech zostawi ślad na Twoim lustrze po tym jak umyjemy dłonie tym samym niebieskim mydłem I będziesz trzymał moją sukienkę bym ponownie mogła ją ubrać

Me ubrania zawisną Wśród Twoich garniturów, Rękawy będą się dotykać Niczym nasze splecione ręce. A gdy razem siądziemy czytając Moja strona będzie się przewracać By odpowiedzieć Twojej. Mój oddech zaparuje Twoje lustro, Będziemy myć nasze ręce Tym samym niebieskim mydłem. A Ty będziesz trzymał moją sukienkę Bym mogła ją włożyć..

Przytrzymaj mi sukienkę Powieszę moje ubrania Tuż obok twoich garniturów Rękawy zastygłe niby ramiona Będą się muskały. I usiądziemy naprzeciw siebie czytając Moja odwrócona strona Stanie się twoją odpowiedzią. Moim oddechem podpiszę Twoje lustro Od teraz będziemy myć ręce Tym samym błękitnym mydłem. A teraz Przytrzymaj mi sukienkę Żebym mogła ją znowu włożyć

Wszyscy piszą inaczej.Dzięki temu teksty są inne,zróżnicowane i chętnie czyta się je.

Powieszę moje ubrania obok twoich sukni, rękawy dotykać się będą jak nasze trzymające się ręce. Gdy czytamy moja strona odwróci się pytając twoją. Mój oddech zostawi ślad na twoim lustrze, a my będziemy myć ręce tym samym mydłem błękitnym. A ty moją sukienkę potrzymasz,abym mógł z powrotem założyć ją.

Powiesze moje sukienki obok Twych garniturow, a rekawy niczym ramiona beda sie dotykaly. I gdy siedzimy czytajac moje strony odwroca sie odpowiadajac Twoim. Moj oddech bedzie odbiciem w Twym lustrze, a nasze rece myc bedziemy tym samym mydlem nieba. I bedziesz trzymal moja sukienke kiedy bede ja zakladac.

Powiesze moje sukienki obok Twoich garniturow, ktorych rekawy wciaz przypominaja dotyk Twych ramion. I gdy siedzimy czytajac moje karty odwroca sie odpowiadajac Twoim. Moj oddech bedzie sila Twego odbicia, a nasze dlonie myc bedziemy tym samym lazurowym mydlem. I bedziesz trzymal moja sukienke abym mogla ja zalozyc.

Zawiesze moje sukienki kolo Twoich garniturow. a rekawy jak nasze ramiona beda sie dotykac. I gdy siedzac czytamy moje strony odwracaja sie odpowiadajac Twoim. Moje tchnienie ujrzysz w swym lustrze, a nasze dlonie myc bedziemy tym samym niebieskim mydle,. I bedziesz trzymal moja sukienke abym mogla ja zalozyc.

Tęsknie rozwarte ramiona Moich lekkich, kolorowych sukienek I twoich szarych garniturów Ciasno zduszonych przy sobie... I myśli wplatane w czytanie Kartka za kartką Niesiona przez palce, usta, uszy... A my, zziębnięci przez naszą odległość, Zostawiamy smugi na twoim lustrze I błękit tego samego mydła Na naszych dłoniach. Czekam, By otuliło mnie słowo z twojej tęsknoty Jak sukienka, w którą chcę się zawinąć.