- cytaty - strona 4891 - www.granice.pl

...kiedy zobaczyliśmy naraz, jak truchta ku nam coś podobnego do owłosionej iguany. Z bliska okazało się, że to kobieta, choć mało w niej zostało oryginalnego DNA. Musiała być gdzieś między sześćdziesiątką a sześćsetką i miała za sobą tyle operacji plastycznych, że jej nos przypominał orzeszek arachidowy, a wargi były szerokie jak kanapa. Ktoś przykleił jej do głowy parę kilogramów blond wodorostów, zaś ciało wbite było w obcisły skórzany kombinezon przeznaczony dla dwunastolatki, w związku z czym sztucznie odnowione piersi wyle

Autor: Stephen Clarke

0

Jest niesłychanie ważną rzeczą nauczyć się śmiać z samego siebie. To, co Szestow nazywa ,,odrobiną swobodnej poufałości i ironii", ma pewną wartość.

Autor: Katherine Mansfield

0

Idę terazz wizytą do Chinatown. Jeśli nie odezwę się przez parę dni, zechce pan poprosić zamiataczy ulic, żeby zwrócili uwagę na to, co sprzątają?

Autor: Dashiell Hammett

0

Zasada jest prosta. Skoro nic nie umiesz i sam o siebie nie potrafisz zadbać, to my zadbamy o ciebie. Pracę znajdziemy, wikt damy, w kajdany zakujemy i na zawsze zwolnimy z obowiązku myślenia o sobie i swoich sprawach. Nadzorca pomyśli o wszystkim za ciebie.

Autor: Andrzej Ziemiański
Książka: Virion. Obława Imperium Achai

0

Jest na tym świecie wielu dobrych ludzi. Ludzi takich jak ty, którzy nie mają łatwego życia, a jednak wciąż starają się postępować tak, jak należy. Bohaterowie dnia codziennego.

Autor: Richard Paul Evans

0

-A jakie to ma znaczenie - wtrącił kapitan - czy człek żyje siedem, czy siedemdziesiąt lat? Wszystkie jego lata to tyle, co mgnienie oka wobec wieczności, i do diabła z tym, jak je przetrwoni... czy sterując okrętem, czy gryzmoląc wiersze, czy budując miasta, czy je paląc. Umiera jak majowy motyl, gdy dzień się kończy, a gwiazdy suną swoim torem tak czy owak. Gdzie zysk, a gdzie strata po jego wysiłkach? Równie dobrze mógłby zostać w łóżku albo posadzić dupę na ławie.

Autor: John Barth

0

Ignacy - przez chrzest i bierzmowanie razem w pakiecie, na dzień dobry w świecie - dostał się mniejszemu Bogu. Nie temu wielkiemu i czystemu, katolickiemu i polskiemu, nie temu, który wywoływał i przegrywał powstanie za powstaniem, upuszczał krew, że aż pisano wspaniałe wiersze, lecz tamtemu pomarszczonemu, starocerkiewnosłowiańskiemu, bełkoczącemu głosami wioskowych bab i mużyków w słodkim kadzidle i pociemniałych ikonach. Ten jego Bóg, karłowaty i wsiowy, prawosławny i złocony - sprawiał, iż koledzy i kolegów matki patrzyli

Autor: Ignacy Karpowicz

0

współczesny człowiek nie jest wychowywany, żeby sobie czegokolwiek odmawiać, przeciwnie, w głowie mu się nie mieści, że można by od niego żądać jakichkolwiek wyrzeczeń.