Peterko, który nie posiadał niczego wartego wspomnienia, wierzył, że rzeczy nie należą do nikogo, że przychodzą i odchodzą wedle własnych, a może i boskich praw. Narażanie się na taki wysiłek bądź tyle niebezpieczeństw po to tylko, by rzeczy, i tak będące wciąż w ruchu, zmieniły swoje miejsce, wydawało mu się bezcelowe.
Peterko, który nie posiadał niczego wartego wspomnienia, wierzył, że rzeczy nie należą do nikogo, że przychodzą i odchodzą wedle własnych, a może i boskich praw. Narażanie się na taki wysiłek bądź tyle niebezpieczeństw po to tylko, by rzeczy, i tak będące wciąż w ruchu, zmieniły swoje miejsce, wydawało mu się bezcelowe.