Cytat Simona Kossak Wilk, ten postrach z baśni i... www.granice.pl

Mroczne są tajniki duszy ludzi przekonanych, że rozpędzanie tokowisk i ładowanie ołowiu w bezradne ptaki, które szczęśliwie przezimowały i zamierzały właśnie przedłużyć istnienie gatunku, jest czymś pożytecznym, nobilitującym i szlachetnym, czym można się szczycić.

Autor: Simona Kossak

0

Jeżeli podczas wycieczek po lesie, na łąkach, w zagajnikach, parkach podmiejskich, zobaczycie słodką, maleńką, nakrapianą sarenkę, to pod żadnym pozorem nie podchodźcie, nie dotykajcie, nie zabierajcie jej z lasu. To nie jest sierota! Ludzie uważają, że maleńkie dopiero co urodzone dziecko wymaga nieustannej opieki matki. Jednak przyroda rozwiązuje te sprawy po swojemu. (...) Sarnia mama zawsze jest w pobliżu. Jeżeli do sarniątka podszedłby kot lub lis, wówczas mama zaatakowałaby i odgoniłaby wroga. Jeżeli natomiast podchodzi czł

Autor: Simona Kossak

0

Bardzo Państwa proszę, nie dotykajcie małych sarenek. Można z daleka popatrzeć i trzeba cichutko odejść. Dzięki takiemu zachowaniu, w lesie będzie mniej nieszczęść.

Autor: Simona Kossak

0

Tam, gdzie się wychowałam (w okolicach Krakowa) mówiono, że wilga wyśpiewuje melodię brzmiącą: "Zofiiia! Zofiiia!" i to właśnie się słyszało. Gdy przyjechałam do Białowieży, dowiedziałam się, że tu wilga wcale nie woła "Zofiiia", tylko "Pietiagawarił". Po wsłuchaniu się w jej głos okazało się, że to prawda. Ptasie melodie są pełne niespodzianek.

Autor: Simona Kossak

0

W XXI wieku poważnym zagrożeniem dla puszczańskiej przyrody mogą stać się "święte krowy": depczące sobie po piętach hordy naukowców z całego świata. Pomysłowość ludzka, ciekawość, pokusa eksperymentowania, ambicje zawodowe i bezwzględność w robieniu kariery są wieczne, nie omijają żadnej profesji i nie znają granic.

Autor: Simona Kossak
Książka: O ziołach i zwierzętach

0

Jest wielkim nieporozumieniem przekonanie, że każdy, kto kończy studia przyrodnicze i znajduje zatrudnienie w placówce naukowej, gorąco miłuje rośliny i zwierzęta, a ich ochronę uważa za swój życiowy cel. Doświadczenie uczy, że taka postawa dotyczy zdecydowanej mniejszości. Zbyt dużo bowiem znam osób z "branży", które przyrodę traktują instrumentalnie, wyłącznie jako obiekt służący do osiągania kolejnych stopni naukowych, znam też naukowców, dla których istoty żywe są interesujące dopiero w postaci preparatu lub okazu nabitego na

Autor: Simona Kossak

0

Jeżeli ciepłą, letnią nocą jedziemy po odludnych drogach (nieasfaltowych) - zwolnijmy. Bardzo dużo zwierząt, w tym także lelki kozodoje, które wygrzewają się na ciepłym piasku, wychodzi na nasze drogi. Dajmy im pożyć i przeżyć do jesieni, do następnego roku.

Autor: Simona Kossak

0

Oczywiście uczeni zmierzyli (nie wiem czy stoperem, czy też bez niego, bo nie znam metod treningu pająków), że najszybszy pajączek na świecie w dziesięć sekund pokonuje odległość równą trzystu trzydziestu długościom swojego ciałka. W takiej sytuacji człowiek w dziesięć sekund musiałby przebiec sześćset metrów! Czterdzieści osiem kolan pracujących w ośmiu nogach robi swoje.

Autor: Simona Kossak

0

Niebywale ujmującą cechą dzików jest ich silny instynkt macierzyński i opiekuńczy - osierocone warchlaki nie są skazane na zagładę, jeśli tylko w porę spotkają maciorę wodzącą potomstwo. Mimo że doskonale odróżnia swoje dzieci od cudzych, na pewno przygarnie i wykarmi sierotki. Widok maciory, której towarzyszy kilkanaście młodych, wyraźnie różniących się wzrostem, każe się domyślać, że jakiś leśny dramat znalazł szczęśliwe zakończenie.