Cytat

Pospolitość. To jest w istocie pustynia serca. To jest w istocie prawdziwa samotność. Bez cienia wzniosłości. Najgorsza z możliwych, bo tracisz nawet siebie samą.

Autor: Anna Janko

Więcej cytatów od tego autora

A w głowie - jak w spalonej bibliotece...

Autor: Anna Janko

Spałam chemicznym snem i już nie chciałam niczego. Spałam snem bez pragnień, bez żalu, przezroczysta, formalna jak historia choroby powieszona w nogach łóżka. Nie żyłam, ale takich umarłych nie odnotowują w szpitalnych rejestrach.

Autor: Anna Janko

Milczymy tajemniczo, by nie mówić głupio. Ile razy tak było? Ludzie chętnie nazywają milczenie złotem, by ukryć pustkę, którą mają w głowie, albo i w sercu. Więc lepiej nie zmuszajmydo mówienia tych, co uciekają w milczenie. Zachowajmy złudzenie...

Autor: Anna Janko

Śmiesz powtarzać mi, że wydaję twoje pieniądze?! Że utrzymujesz cały dom?!

Autor: Anna Janko

Boję się wielkiej miłości tak samo, jak śmierci się boję. Obie są totalne, obie tak samo biorą wszystko.

Autor: Anna Janko

Strach jest tak naprawdę nie do opisania. Mnie się kiedyś zdawało, że wszystko jest do opisania. Tylko trzeba się wcześniej dobrze zastanowić. Mocno się wczuć w tę przerażającą rzecz, którą ma się na myśli, i zaciągnąć ją z powrotem w tamten czas, gdy się stawała ( można też przypomnieć sobie inną, podobną historię ), i się z nią utożsamić. Wtedy powinno dobrze pójść.Skoro na początku było Słowo, to powinno się znaleźć i potem. Ale niestety. W kwestii strachu to się nie udaje. Bo czy można ubrać w słowa pustkę, która wyje? Pustkę, k

Autor: Anna Janko

Podczas walki miejscowość zapaliła się. Przez wkraczające do walki siły powietrzne wieś i ludność zostały unicestwione...Zero krwi, same eufemizmy, stylistyczna pieszczota.

Autor: Anna Janko

Kto panuje nad miłością, nie wie, co to miłość.

Autor: Anna Janko

Nic nie jest naprawdę piękne, jeśli się człowiek nauczy, że pięknie jest tylko we dwoje...

Autor: Anna Janko

Boję się zaufać miłości. Boję się zaufać miłości. Bo ona jest jak kwiatek maku, piękny, żywoczerwony w zbożu, kołyszący się w porozumieniu ze zwykłym wiatrem. Ale gdy tylko się go zerwie, gdy się go pozbawi kontekstu, pozostaje z niego wilgotna szmatka, zwiędła bibuła, która nie do wiary, że była kwiatem!

Autor: Anna Janko

Wszystkie cytaty tego autora

REKLAMA

+ Dodaj nowy cytat

Anna Janko

Wszystkie cytaty tego autora