Lucjanowi mówię, że kiedyś mieliśmy przecież jeden plan, ja i Wojtek, wspólną cząstkę tej samej całości. I jak to zwykle ludzie w pokiereszowanych związkach, zamierzaliśmy cofnąć się do momentu, gdy coś nas rozdzieliło, i temu zapobiec. Czyli ulepić z naszych dwóch odrębności nową całość, żęby tylko było tak jak dawniej. W tym okresie wierzyliśmy jeszcze, że tamta dawna rzeczywistość istnieje w nienaruszonym stanie. Jest tam, gdzie ją zostawiliśmy na czas, gdy będziemy próbowali w życiu czegoś innego. Była jak mieszkanie zamk
Lucjanowi mówię, że kiedyś mieliśmy przecież jeden plan, ja i Wojtek, wspólną cząstkę tej samej całości. I jak to zwykle ludzie w pokiereszowanych związkach, zamierzaliśmy cofnąć się do momentu, gdy coś nas rozdzieliło, i temu zapobiec. Czyli ulepić z naszych dwóch odrębności nową całość, żęby tylko było tak jak dawniej. W tym okresie wierzyliśmy jeszcze, że tamta dawna rzeczywistość istnieje w nienaruszonym stanie. Jest tam, gdzie ją zostawiliśmy na czas, gdy będziemy próbowali w życiu czegoś innego. Była jak mieszkanie zamk