Dlaczego warto? REJESTRACJA

Cytat

Nie jest tak, abyś nie cierpiał ludzi, dlaczego miałbyś ich nie cierpieć? Dlaczego miałbyś nie cierpieć siebie? Gdyby tylko twojej przynależności do rodzaju ludzkiego nie towarzyszył ów nieznośny zgiełk, gdyby tylko kilka śmiechu wartych kroków poczynionych w królestwie zwierząt nie trzeba było opłacać ciągłym przesytem słów, planów, wielkich przedsięwzięć! Nazbyt to wygórowana cena za przeciwstawne kciuki, za pionową postawę, za niedoskonały obrót głowy: ten kocioł, piec, ruszt, jakim jest życie, te miliardy nakazów, zachęceń, o

Autor: Georges Perec
0

Więcej cytatów od tego autora

Takiego dnia jak ten, może trochę później, może trochę wcześniej, wszystko rozpoczyna się od nowa, wszystko się zaczyna, wszystko dalej trwa.
Autor: Georges Perec
0
Oto pułapka: niebezpieczne złudzenie, że się jest - jakby to rzec? - nie do pokonania, że nie daje się żadnego punktu zaczepienia zewnętrznemu światu, że można się przemykać, samemu będąc nietykalnym, mieć oczy otwarte i patrzeć przed siebie, wszystko dostrzegając, najdrobniejsze nawet szczegóły, i niczego nie zachowując w pamięci. Być jak przebudzony lunatyk, widzący ślepiec. Kimś bez trwogi, bez pamięci. Ale nie ma wyjścia, nie wydarzy się cud, nie objawi się żadna prawda. Są tylko skorupy, same pancerze.
Autor: Georges Perec
0
Niczego się nie nauczyłeś z wyjątkiem może tej prawdy, że samotność niczego nie uczy, że obojętność niczego nie uczy: to była oszukańcza przynęta, fascynująca i podstępna ułuda. Byłeś sam, to wszystko, i chciałeś siebie osłonić; chciałeś aby pomiędzy światem a tobą mosty na zawsze zerwano. (...) Przez długi czas stwarzałeś sobie kryjówki i je niszczyłeś: porządek lub bezczynność, dryfowanie lub sen, nocne obchody, nijakie chwile, ucieczka świateł i cieni. Może jeszcze długo potrafiłbyś sobie kłamać, otępiać się, pogrążać. Ale gra
Autor: Georges Perec
0
To twoje życie. To wszystko jest twoje. Możesz sporządzić ścisły inwentarz swojej mizernej fortuny, szczegółowy bilans pierwszego ćwierćwiecza. Masz dwadzieścia pięć lat i dwadzieścia dziewięć zębów, trzy koszule i osiem skarpetek, trochę książek, których już nie czytasz, trochę płyt, których już nie słuchasz. Nie masz ochoty pamiętać o niczym więcej, ani o rodzinie, ani o studiach, ani o miłościach, ani o przyjaciołach, ani o wakacjach, ani o planach. Podróżowałeś i niczego z tych podróży nie wyniosłeś. Teraz siedzisz i chcesz t
Autor: Georges Perec
0
Przestałeś mówić i jedynie cisza ci odpowiedziała. Ale kiedy wreszcie odnajdziesz te słowa, te tysiące, miliony słów, które utknęły ci w gardle, słowa bez dalszego ciągu, okrzyki radości, słowa miłosne, głupie wybuchy śmiechu?
Autor: Georges Perec
0
Mówili o sobie i o świecie, o wszystkim i o niczym, o swoich upodobaniach, ambicjach. Wychodzili na miasto w poszukiwaniu jedynego nocnego lokalu, jaki się tam z reguły znajdował, i do późna w nocy, przy kieliszku whisky, koniaku lub dżinu z wodą mineralną, mówili z wylewnością niemal rytualną o miłościach, pragnieniach, podróżach, antypatiach, entuzjazmach, nie zdziwieni, ale raczej zachwyceni podobieństwem swoich dziejów oraz identycznością poglądów.
Autor: Georges Perec
0
Podlegali przypływom uniesienia. Czasami na całe godziny, na całe dnie, dopadała ich frenetyczna żądza bogactwa, natychmiastowego, niezmiernego, raz na zawsze. Była to szaleńcza, chorobliwa dęcząca żądza, która zdawała się kierować najmniejszym ich gestem. Majątek stawał się ich opium. Odurzali się nim. Oddawali się niepohamowanie rozszalałej imaginacji. Gdziekolwiek szli, nie zwracali uwagi na nic, prócz pieniędzy, roiły się im miliony, klejnoty.
Autor: Georges Perec
0
Wpatrujesz się w sufit i odkrywasz na nim rozmaite szczeliny, odpryski, plamy, wypukłości. Nie masz ochoty nikogo widzieć, z nikim rozmawiać ani też myśleć, wychodzić, ani ruszać się z miejsca.
Autor: Georges Perec
0
O tej godzinie ogłupiasz się lekturami czytanymi setki razy, i setki razy przewracasz się z boku na bok, nie mogąc zapaść w sen. O tej godzinie, z oczami szeroko otwartymi w mroku, po omacku szukasz pod wąską ławką popielniczki, zapałek, ostatniego papierosa i spokojnie badasz rozmiary swojego nieszczęścia.
Autor: Georges Perec
0
Byli urzeczeni wolnością. Zdawało im się, że cały świat stworzony jest na ich miarę; żyli pod rytm swojego pragnienia; rozpierała ich niepohamowana bujność; zapał ich nie znał już granic. Mogliby chodzić, biegać, śpiewać, tańczyć całą noc.
Autor: Georges Perec
0
Wszystkie cytaty tego autora
REKLAMA
+ Dodaj nowy cytat
Autor
Georges Perec
Wszystkie cytaty tego autora
Reklamy