Jest w wielu filmach jakaś dziwna potrzeba estetyzacji Holokaustu. (...) Jeśli dzisiejszy widz oczekuje głosu kina we sprawach traum wojennych, to żąda ładnego opakowania. Nie chce się przemęczać okropnościami. Okropności są zarezerwowane dla horrorów o masakrowaniu piłą przez psychopatę - wtedy wiadomo, że to wszystko na niby.
Jest w wielu filmach jakaś dziwna potrzeba estetyzacji Holokaustu. (...) Jeśli dzisiejszy widz oczekuje głosu kina we sprawach traum wojennych, to żąda ładnego opakowania. Nie chce się przemęczać okropnościami. Okropności są zarezerwowane dla horrorów o masakrowaniu piłą przez psychopatę - wtedy wiadomo, że to wszystko na niby.