Piotr Milewski
Piotr Milewski - najnowsze książki: Tokio. Opowieści z Dolnego Miasta, Dzienniki japońskie, Transsyberyjska, Planeta K. Pięć lat w japońskiej korporacji, Islandia albo najzimniejsze lato od pięćdziesięciu lat,
Średnia ocena książek Piotr Milewski: 4.13/6
26 osób przeczytało książki autora
60 osób chce przeczytać książki autora
Piotr Milewski - twórczość
Drukarz, wytwórca tofu, fryzjer bossa yakuzy, wróżbita, kapłan buddyjski, bezdomny. Co ich łączy? Wszyscy mieszkają w dawnym Dolnym Mieście. Tokio, jedna z największych i najbardziej dynamicznych metropolii...czytaj dalej
Zabawny, a przy tym przejmujący zbeletryzowany opis pięciu lat pracy w japońskim przedsiębiorstwie. Jak zatrudnia się, pracuje i odchodzi z firmy w Japonii. Trzydziestoletni bohater rozpoczyna pracę w firmie...czytaj dalej
Siódmego czerwca 1613 roku do zatoki Nesvogur na półwyspie Snafellsnes wpływa statek handlowy z Bremy. Na pokładzie stoi Daniel Vetter, Morawianin, członek Jednoty Braci Czeskich. Ma dwadzieścia...czytaj dalej
Ta książka jest antologią najlepszych reportaży o Azji, jakie ukazały się na łamach Kontynentów w latach 2012-2017. Wśród wybitnych autorów są teksty między innymi: Andrzeja...czytaj dalej
"Dalekie podróże mają to do siebie, że przywozi się z nich zupełnie co innego niż to, po co się pojechało." Nicolas Bouvier Piotr Milewski dotarł do Japonii w roku Królika. Akurat zaczęła się pora deszczowa...czytaj dalej
Petersburg – Moskwa – Irkuck – Władywostok. Podróż najdłuższą linią kolejową świata, tam gdzie diabeł mówi dobranoc. Bezkresne buriackie stepy, biedne syberyjskie...czytaj dalej
Skandalizujący reportaż z przymusowego odwyku w towarzystwie czarnoskórych Amerykanów i amerykańskich Portorykańczyków o mocno nadwyrężonej przeszłości. Miejscami śmieszne, miejscami brutalne...czytaj dalej
Piotr Milewski - publicystyka
Nagle poczułem, że to wszystko, co się już stało, i to, co miało się stać, przestało istnieć. Przeszłość i przyszłość spotkały się w teraźniejszości. Nie było wczoraj ani jutra. Istniało tylko dziś, tylko tu i teraz. Nic mnie nie pchało do przodu ani nie zatrzymywało. Zniknęły smutek, żal i złość. Zatraciły wszelki sens. Świat umierał i odradzał się w każdej chwili, tak samo piękny i nieskończony. A wraz z nim umierałem i odradzałem się ja.
Więcej
Kak krasiwaja nasza matuszka Rossija. Tylko ludzie jacyś tacy u nas nierobotni.
Więcej