Magdalena Tulli


Ta osoba nie ma jeszcze biografii w serwisie Granice.pl Jeśli chcesz, by to się zmieniło, prześlij nam tekst o niej na pr@wwpol.com

Gatunki literackie: Literatura piękna, Biografie, wspomnienia, listy, Dla dzieci

Magdalena Tulli - najnowsze książki: Włoskie szpilki, Jaka piękna iluzja. Magdalena Tulli w rozmowie z Justyną Dąbrowską, Ten i tamten las, Szum , Skaza,

Średnia ocena książek Magdalena Tulli: 4.47/6

30 osób przeczytało książki autora

44 osób chce przeczytać książki autora

Magdalena Tulli - twórczość

Okładka - Włoskie szpilki
Włoskie szpilki

Literacko doskonała proza Tulli to labirynt niewyczerpanych znaczeń. Marek Zaleski Odważna, wspaniała autorka. Martin Pollack Zdumiewające, piękne, mocne. Stawia pod znakiem zapytania konwencjonalne gatunki...czytaj dalej

Okładka - Jaka piękna iluzja. Magdalena Tulli w rozmowie z Justyną Dąbrowską
Jaka piękna iluzja. Magdalena Tulli w rozmowie z Justyną Dąbrowską

Dwie kobiety rozmawiają.O tym, że może się tak zdarzyć, że jakaś część życia upłynie bez miłości. I o tym, że to nie zniszczy doszczętnie.O relacji z samym sobą, wyrozumiałości, przyglądaniu się sobie uważnie...czytaj dalej

Okładka - Ten i tamten las
Ten i tamten las

Jest gdzieś taki las, w którym zwierzęta żyją jak ludzie. Mają swoje sprawy, jednych lubią bardziej, innych mniej, pragną przyjaźni, uczą się żyć w grupie, być blisko siebie. Aby podjąć decyzję, muszą...czytaj dalej

Okładka - Szum
Szum

Najnowsza powieść jednej z najwybitniejszych polskich pisarek. Naznaczona emocjonalną intensywnością historia kobiety, próbującej przełamać towarzyszące jej od zawsze poczucie wyobcowania i poszukującej porozumienia...czytaj dalej

Okładka - Skaza
Skaza

Na oczach czytelnika zostaje powołany do życia wielkomiejski plac, po którym krąży tramwaj. W tej minimalistycznej scenerii zawiązuje się historyjka o dniu powszednim i utajonych namiętnościach mieszkańców:...czytaj dalej

1
Cytaty Autora

A ona? Jej defekt polega właśnie na tym, że ni stąd, ni zowąd zdarza jej się osunąć w inny czas, jakby podłoga się pod nią zapadła, jakby zleciała o kilka pięter niżej. Ona wierzy, że nie boi się niczego. A przecież zawsze się czegoś boi. Zawsze tego samego i niczego więcej. Ale ten strach tak wrósł w jej serce, że na co dzień wcale go nie czuje, tylko czasem coś ją zaczyna dławić, jakby w gardle utkwiło obce ciało, które wzięło się tam nie wiadomo skąd.


Więcej

Żebyśmy mogli przebaczyć, kiedy nikt nie przeprasza (...) ktoś w nas musi umrzeć. Kto? (...) Ofiara.


Więcej
Wszystkie cytaty tego autora Dodaj cytat tego autora
Reklamy