Javier Marías

Wprawdzie nie jest to naszym pragnieniem, ale zawsze wolimy, żeby śmierć spotkała tego innego obok nas w trakcie wykonywania jakiejś misji albo na polu bitwy, w lotniczym rajdzie albo wskutek bombardowania, albo w okopie, gdy były jeszcze okopy, albo w ulicznym napadzie lub podczas włamania do sklepu albo porwania turystów, w trzęsieniu ziemi, eksplozji, zamachu, w pożarze, wszystko jedno, czy jest to przyjaciel, brat, ojciec, a nawet nasze dziecko. A także ukochana, tak, ona również, byle nie my.

Tu widać wyraźnie, że z upływem czasu to, co już było, powinno już jako byłe pozostać, a nawet jako zabyłe i skończone raz na zawsze, jak to się dzieje zawsze albo prawie zawsze, tak to w życiu już jest, że to, co się stało, nie może się odstać, co się wydarzyło, nie może się odwydarzyć.