Daniel Emmerson

Wydawało mi się, że to jakiś test: jeśli uda mi się bez śniadania pójść, kupić choinkę za 35 złotych i przynieść ją do domu to rodzina uzna, że wszystko ze mną w porządku.

Kiedy na niebie pojawiła się pierwsza gwiazda, zająłem swoje miejsce przy stole i czekałem na dalsze rozgrywki tradycji. Byłem zajebiście głodny i już miałem połknąć biały wafel, który mi podali, ale Joanna powiedziała, że nie można. Zanim zdążyłem zorientować się, o co biega, wszyscy zaczęli płakać i całować się nawzajem. (...) nic nie kumałem.