Andrzej Muszyński - najnowsze książki: Dom ojców, Bez. Ballada o Joannie i Władku z jurajskiej doliny, Fajrant, Podkrzywdzie, Cyklon,
Średnia ocena książek Andrzej Muszyński: 4.6/6
11 osób przeczytało książki autora
52 osób chce przeczytać książki autora
Andrzej Muszyński - twórczość
Ta opowieść to podróż w czasie i przestrzeni do świata naszych przodków - tych, których pamiętamy, i tych sprzed setek tysięcy lat. Bo choć szkolne podręczniki o tym milczą, historia ziem, na których dziś żyjemy...czytaj dalej
Rodzinny dramat w krajobrazie podkrakowskiej wsi, skrytej w cieniu mrocznej jurajskiej doliny Ona i on. Niespełnione marzenia, wciąż żywe tęsknoty i wspólna pamięć codziennie zasypująca ich furą niesegregowanych...czytaj dalej
Współczesna polska odyseja. Powieść o pokoleniu prekariuszy, które na własnej skórze doświadczyło jasnej i ciemniej strony otwierającego się świata. Wykształcony trzydziestolatek, bez realnych perspektyw...czytaj dalej
Magiczna. Realistyczna. Uniwersalna. Powieść szeroko komentowanego reportażysty Andrzeja Muszyńskiego Mała stara wieś, pośrodku wielkiego ,,nigdzie". Tu życie płynie swoim rytmem. Pradawnym zwyczajom akompaniują...czytaj dalej
W maju 2010 roku światowe media obiega sensacyjna informacja o dezerterze, który ujawnia najściślej strzeżone sekrety birmańskiej junty. Major Sai Thein Win zostaje wciągnięty w misterną grę. Gdy generałowie...czytaj dalej
Andrzej Muszyński to nowy mocny głos w polskiej prozie. Jego zbiór opowiadań Miedza jest przejmującą i wyrafinowaną literacko opowieścią o współczesnej prowincji Polski i życiu na pograniczu. To rzecz o utracie...czytaj dalej
Gdzie zaczyna się Południe? Czy znajduje się za linią Brandta? A może granicy należy szukać gdzie indziej? Czy Południe to pojęcie geograficzne, polityczne, ekonomiczne? Czy to styl życia? Klimat? A może to...czytaj dalej
Andrzej Muszyński - wiadomości
Południe to męka nad szczegółem codzienności i bezwarunkowa bliskość, bez komfortu chwilowej ucieczki.
Więcej
Właśnie wtedy gdy siedziałem na ganku na niskim taborecie, pochylony nad wiaderkiem, do którego strącałem kciukiem obierki kartofli, po raz pierwszy zobaczyłem w dziadku nieznaną mi postać. Przemknął w otwartych drzwiach inaczej niż zwykle - wartkim, płochliwym krokiem - wpatrzony gdzieś daleko poza sad, cały obryzgany krwią.
Więcej