Orkiestra - wiersz

Skrzypcom oddałem swoje zwątpienia
trąbka otarła zmęczone oczy
harfie zabrakło wiary natchnienia
werbel wciąż z rytmem kroczy i kroczy

waltornia cicha już na bezdechu
puzon ponury i zawstydzony
fortepian z resztką snu bez uśmiechu
dotyka wszystkich strun przerażonych

kotły talerze tylko słuchają
fagot zagłuszył moją nadzieję
że z wiolonczelą razem zagrają
miłosny sonet i przebudzenie

nuty zgubione znów przez oboje
klarnety piszczą i bez litości
mną kompozycje moje i twoje
każdy oddzielnie i w samotności