Motyl - wiersz

                                                    Motyl

Przed narodzinami

                  Siedzę sam, myślę,

                  Próbując coś dostrzec w mroku

                  I mając nadzieję, że

                  Przynajmniej dla mnie

                  Moje notatki będą czytelne.

                  Używam małego światła,

                  Które gasi mrok i

                  Rozpalam mrok,

                  Aby zgasić światło,

                  Myślę…

                  Czekam…

                  Szukam…

                  Pustka, tylko ona mi została,

                  Ma ukochana twórczyni motyla i burzy

Dzień pierwszy

                   Trzepoczę co sił i gonię wiatr,

                   Lecę, szukać odpowiedzi w

                   Lepiej lub mniej znanych korytarzach ,

                   Nie zatrzymuję się, wiedząc, że

                   Mam tylko trzy dni, a

                   Cały świat przede mną 

                   Pędzę…

                   Szybuję…

                   Nurkuję…

                   Lecz końca świata nie widać.

Dzień drugi

                   Nie uda mi się,

                   Nie oblecę całego wzgórza,

                   Nie zobaczę, co za nim

                   Nie znajdę odpowiedzi

                   Nie dowiem się, dlaczego lecę.

Dzień trzeci

                   Po mału brakuje mi sił,

                   Chyżości powoli ubywa,

                   Stopniowo obniżam swój lot.

                   Zmysły się wyostrzają,

                   Lecz nie żałuje niczego,

                   Kocham każdy milimetr mej drogi,

                   Powoli wyrywający skrzydła,

                   Każdy ruch i rzut oka w ciemności chłodnego dnia,

                   To koniec

Przed narodzinami

                  Leżę…

                  Myślę…

                  Czekam…

                  Szukać będę nie raz,

                  Teraz rozkoszuję się mą pustką,

                  Czekając, błogiego zapomnienia.