Królewska choroba - wiersz

Lubię być królem

porzuconym przez poddanych

Nikt mnie słucha

Przeplatam w urojeniach niebieskie fiołki

Oczekuję na mannę z nieba

jak na zwykły deszcz

Nie dziw się ranom

Nie sprowadza śmierci smutek

Dziwnie brzmię przedtaktem

I pachnę schizofrenią

Kraty w oknie elementem krajobrazu

Kraty w głowie więzieniem umysłu