Jestem sama - wiersz

Autor: isabel
Czy podobał Ci się ten wiersz? 0

Siedzę wśród gwaru,
jest cicho.
Sidzę wśród tłumu,
jest pusto.
Na krętych schodach trzy metry pod ziemią,
jestem sama.
Tylko larwy,obślizłe ścierwice,
przesuwają się po obgniłym ciele,
zostawiając mokrą, lepką ścieżkę za sobą.
Żywią się padliną, jak ludzie...
inni żerują na ludziach.
Jestem sama.
Zapach ziemi, ciężkiej, czarnej ziemi,
której dech zabiera marmurowy krzyż,
resztę tlenu kradną świece,
a kiedyś się mówiło " CARPE DIEM"

Inne wiersze tego autora
Video Player is loading.
Current Time 0:00
Duration 0:00
Loaded: 0%
Stream Type LIVE
Remaining Time 0:00
 
1x
    • Chapters
    • descriptions off, selected
    • subtitles off, selected

      Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeśeli jeszcze go nie posiadasz.

      Reklamy
      O autorze
      isabel
      Użytkownik - isabel

      O sobie samym: Jestem mrokiem i światłem zarazem. Niedefiniowalna.
      Ostatnio widziany: 2024-04-05 19:23:38