człowiek - wiersz

wyjałowić jak najszybciej

w tępym rytmie miejsce znaleźć

i obracać się na trybach

trybach głuchych na wołanie

żyć w kawałku bez prawości

bez języka bez przypadku

w krzyku maszyn i ulicy

w szumie ścieków i schematów

te kowadło na spokoju

nóż na myślach – tych prawdziwych

ból nie przyjdzie a mózg zaschnie

wypełniony wsadem z tiwi