Życie lubi zaskakiwać część 1 - 9 sierpnia

Iwona walnęła się w czoło. „Co za idioci” pomyślała. Dawid był trzy lata od niej starszy, ale aż nazbyt często zachowywał sie jak trzynastoletni Ruben. Dziwi się dziewczynom, które zazdroszczą jej starszego brata. Myślą, że to fajnie, bo zawsze będzie je bronił i zapoznawał z kolegami. Ale tak wcale nie jest. No, chyba, że Dawid jest odmieńcem.

Tymczasem Eric jak gdyby nigdy nic, dalej oparty o filar, obserwował Iwonę. Gdy dostrzegł, jak się uśmiecha do siebie, pisząc coś w telefonie, stwierdził, że zrobi jej na złość. Nie wrzucił jej wczoraj do wody, czego zaczynał żałować. Sięgnął do kieszeni spodni i wyjął drugiego papierosa. Zapalił. Iwona natychmiast skierowała wzrok na niego.

-Mówiłam coś- powiedziała podniesionym tonem.

Eric tylko uśmiechnął się chytrze i wskazał palcem na swoje lewe oko, jakby chciał powiedzieć: „A jedzie mi tu czołg?”. Zaciągnął się.

Iwona wstała dumnie, popatrzyła na niego, złowrogo powiedziała: „Idź się tarzać w błocie” i poszła do dziewczyn, które jak na złość jeszcze siedziały w stołówce.