Zapiski z wilczej godziny

Trzymając palce na włączniku światła, wbijam jeszcze wzrok w metalowy krucyfiks. Obrośnięty taką samą warstwą kurzu zapomnienia jak inne rupiecie…

Gaszę światło i wychodzę do przedpokoju.

Nikt nie woła, ani nawet nie szepcze.

Przekręcam za sobą klucz w drzwiach i wychodzę.