W sidłach zniewolenia Prolog

— Czy ty jesteś poważna, kobieto? — zwrócił się do mnie, a ja spojrzałam na niego, jak na ducha. — Tak, do ciebie mówię. Nie chcę być niegrzeczny, ale to nie odpowiednie miejsce dla kobiety, ubranej tak, jak ty. — Nie zapytał się o to, czy może do mnie mówić po imieniu, nie zapytał o nic. Był stanowczy, a zarazem troskliwy i to właśnie mi się w nim spodobało. — Wstań proszę i wsiądź do samochodu. Odwiozę cię do domu. — Zapaliła mi się czerwona lampka w głowie.

— Skąd mogę wiedzieć, że nie jesteś seryjnym mordercą czy też gwałcicielem? — odparłam chamsko.

— Jestem, ale tobie nic nie zrobię. — powiedział poważnie, a ja odebrałam to, jako żart. Jednak w późniejszym czasie okazało się, że nieznajomy wcale nie żartował.