Vaginal Horror Show

s zostawiono na sam koniec. Z głośników po raz kolejny popłynęła niepokojąca muzyka. Na widowni zapadła grobowa cisza. Karzeł dupomówca mlasnął zwieraczami i na znak szacunku dla artystki mającej za moment wejść na arenę zrzucił z głowy cylinder.
- A teraz! Przed wami! Panie i panowie! Chłopcy i dziewczęta! Nasza gwiazda! Jedyna w swoim rodzaju diwa o niepowtarzalnym głosie ery atomowej, wychowanka Casino de Czarnobyl, Wiooooolka!
Pod sklepieniem namiotu ekipa techniczna zawiesiła ogromny, kryształowy żyrandol, a wśród publiczności tresowany jamnik rozniósł zatyczki do uszu.
- Wyjmujecie je na własną odpowiedzialność – zaznaczył konferansjer.
Wstrzymałem oddech. Reflektory oświetliły blondwłosą, cycatą piękność, wywijającą na arenie piruety. Miała nieludzko długie nogi, mlecznobiałą skórę, a zamiast twarzy, ociekającą gęstym śluzem waginę. Na czole, niczym oko cyklopa, feerią barw mieniła się łechtaczka. Diwa odtańczyła karkołomny balet, jakiego nie powstydziła by się mistrzyni świata w akrobatyce, wywinęła poczwórne salto i zaczęła śpiewać. Ach, jakież przecudne dźwięki wypływały spomiędzy jej wibrujących delikatnie warg sromowych! Głos miała wspaniały! Czysty, delikatny, tak mocny, że kiedy podniosła skalę, klosze żyrandola eksplodowały na miliardy kawałków, tak samo jak czerepy kilku nieszczęśników, którym stopery wyślizgnęły się z uszu. Trwał ten nieziemski koncert jakieś pół godziny i mogę z ręką na sercu powiedzieć, że było to najzajebistsze trzydzieści minut mojego życia.
Wiolka dostała owacje na stojąco, w jej stronę poleciały bukiety kwiatów i męskie stringi. Ktoś żywiący nadzieję na dochowanie się z nią potomstwa rzucił wypełnioną nasieniem prezerwatywę.
Kiedy śpiewaczka powoli wślizgnęła się za kurtynę, spektakl dobiegł końca. Wyszliśmy oniemiali z zachwytu. Już w domu mój syn powiedział, że w czasie występu Wiolki ptaszek mu stwardniał, a potem strasznie się popluł. Aż wstyd było mi przyznać, że miałem dokładnie tak samo. A w nocy, gdy wspominałem przedstawienie, naszła mnie pewna refleksja. Wszędzie mówi się, że wybuch w Czarnobylu to tragedia i nieszczęście, a przecież gdyby nie ta eksplozja, nigdy nie obejrzelibyśmy genialnego widowiska, jakim był Vaginal Horror Show!