Piekielne piętno piękna

Bycie naznaczonym, w jakikolwiek sposób, skazuje człowieka na wyobcowanie, wykluczenie z towarzyskich kręgów, oraz samotną tułaczkę. Ciągłe zmaganie się z wciąż piętrzącymi się przeciwnościami i pokonywanie niewyobrażalnie wysokich szczytów. Cenę tego brzemienia, płacimy od przyjścia na świat, po ostatni spędzony na nim dzień. Wybijanie się z tłumu nigdy nie przyniosło niczego dobrego, jedynie zazdrość, nienawiść, oraz nieopisaną chęć zemsty ze strony społeczeństwa, które obarcza winą za swoje niepowodzenia jednostki obdarzone wybitnym pierwiastkiem. Ponad przeciętna wrażliwość i postrzeganie, intelekt, czy uroda, to nie dar od Boga a niesamowity ciężar. Balast ciągnący w dół, wprost w ramiona obłędu. Podobno wszyscy wielcy płonęli w tym piekle w pojedynkę… Odtrąceni, szykanowani, piętnowani…

"Chcę być taki sam jak wszyscy i mam to głęboko zakodowane. 
Bo należę do ludzi, którzy nie chcą być rozpoznawalni." – To słowa jednego z wybitniejszych polskich malarzy - Zdzisława Beksińskiego. Jednak niespotykana wrażliwość i otwartość umysłu, zapewniły mężczyźnie bycie unikatowym, jak i absolutnym mistrzem w swojej dziedzinie. Samouk, tworzący swój warsztat artystyczny poprzez żmudną pracę, zdobyte doświadczenie oraz niespotykaną siłą wyobraźni.

Jego obrazy, to lustrzane odbicia wewnętrznych wizji. Widzowie, patrząc na nie mieli zapomnieć o technice malowania i o samej „malarskości” dzieła. Prace miały przypominać fotografowanie snów i marzeń. A zatem, jest to tylko z pozoru realna rzeczywistość, która zawiera ogrom fantastycznych szczegółów. Awangardowym językiem, mrocznej tajemniczości, przeniósł doświadczenia odbiorcy z kontemplacji estetycznej i intelektualnej- do sfery psychologicznej. Do tej pory nie odnaleziono klucza rozszyfrującego symbolikę, treść, semantyzm oraz znaczenie jego twórczości. Jednak wciąż jest o nim głośno. Dobytek kulturowy, jaki po sobie zostawił nadal wzbudza kontrowersje i skłania ku ożywczym debatom. Sam Wielki powiedział:  „ Nie to jest ważne, co się ukazuje, lecz co jest ukryte.... Ważne jest to, co ukazuje się naszej duszy, a nie to, co widzą nasze oczy i co możemy nazwać...”. 

     „ Jestem samolubna, niecierpliwa i trochę niepewna siebie. Popełniam błędy, tracę kontrolę i jestem czasami ciężka do zniesienia. Ale jeśli nie potrafisz znieść mnie, kiedy jestem najgorsza, to cholernie pewne, że nie zasługujesz na mnie, gdy jestem najlepsza.” – Tak mówiła o sobie Hollywoodzka seks bomba Marlin Monroe. Wrażliwa i utalentowana Norma Jeane - to gwiazda, nad którą zawisło fatum. Modelka, a później aktorka znana z kultowej produkcji „ Mężczyźni wolą blondynki”, „ Pół żartem, pół serio”, „ Słomiany wdowiec” czy też „ Książę i aktoreczka”.

Artystka była owładnięta obsesją ciągłego przedefiniowania własnej tożsamości. Bez przerwy, wciąż i niestrudzenie poszukująca miłości i zrozumienia u licznych kochanków. Targana emocjami związanymi z depresyjną matką i nieznanym ojcem.

Uwielbiana przez cały świat. Pożądana przez wszystkich mężczyzn. Kim, jednak tak naprawdę była ta jedyna blond piękność? Czy komuś udało się ją poznać? Chyba nie…

„  Sama (…). Jestem wciąż sama, niezależnie od wszystkiego.”.

„Całe życie byłam głośna. Tak głośna, że trzeba mnie było uciszać. Dlaczego byłam głośna? Bo w mojej rodzinie trzeba krzyczeć, aby cię ktoś usłyszał.”- Latami byliśmy świadkami nie tylko krzykliwych wybryków Amy Winehouse, ale również Jej niemych próśb o pomoc i bezsilnych zapasów z życiem.

Niespotykana, „ ciemna” barwa głosu, oraz specyficzna stylizacja stały się znakami rozpoznawczymi wokalistki. Charyzma - dopełniła całą kreację artystki. Największą sławę i rozgłos przyniósł wokalistce drugi krążek „ Back to Black”. Nie znam chyba osoby, która choć raz nie tańczyła do dźwięków „ Rehab” czy „ You Know Im No Good” oraz kilku innych, mniej znanych utworów takich, jak: „ Just Frends ” albo „ Tears Dry on Their Own”.