O czasie

P. Januszowi Mrzigodowi [akapit] Czas, drodzy Państwo, nie istnieje. Nie, nie mylą Was oczy – napisałem, że czas nie istnieje. Bo, proszę Państwa, tak rzeczywiście jest. [akapit] Czy ktoś kiedyś widział czas? Nie, bowiem widzialne są wyłącznie narzędzia, służące ludziom do jego pomiaru. Nawet ich konstruktorzy przyznają, że czasu w życiu nie widzieli, ani nawet pewni nie są, że jednostki, jakich ludzie używają do jego pomiaru, odpowiadają istocie czasu. [akapit] Nikt także nie dotknął czasu, choć powszechnie twierdzi się, że posiada on stan skupienia płynny. Mówimy bowiem często, że czas „płynie”. [akapit] Podejrzewa się, że czas ma kształt kulisty. Miałby zatem rację J. M., który mówi, że „Kulistość dominuje w naszym życiu”. „Toczy się czas” – to z kolei stwierdzenie, które pojawia się czasem w kiepskich piosenkach. [akapit] Czasami jednak wydaje się, że czas stoi w miejscu. Nadal jednak nie można go dotknąć, bo – jako, że jest niewidzialny – nie wiemy, gdzie stoi. [akapit] Niektórzy twierdzą, że czas ma skrzydła, bo bardzo często pojawia się stwierdzenie: „O, ale ten czas zleciał!”. Ale skąd zleciał, gdzie spadł i czy było to szczęśliwe lądowanie – tego już nie wiemy… [akapit] Czas podlega ciągłym przemianom, które przebiegają jednak prawie niezauważalnie. Ani się spostrzegamy, jak czas przyszły staje się teraźniejszym, a teraźniejszy – przeszłym. [akapit] A jednak, niektórzy wydają się szczególnie wyczuleni na upływ czasu – przynajmniej zgodnie z ludzkim sposobem jego pomiaru i postrzegania – potrafią bowiem w każdej chwili powiedzieć, która jest godzina. Wtedy nazywamy to „posiadaniem poczucia czasu”. [akapit] Inni z kolei – przeciwnie – potrafią nie zauważać, że czas mija i na każde spotkanie zawsze się spóźniać, potem zaś siedzieć u znajomych bardzo, bardzo długo, nie zauważając, że pora, o jakiej przyzwoici ludzie opuszczają gościnę, dawno już minęła. [akapit] Ale najgorsze jest co innego. Istnieje bowiem tak zwany „ząb czasu” i choćbyśmy nie wiem, jak bardzo starali się go nie zauważać, nie słyszeć, nie czuć – czas bez przerwy nas „podgryza”, dotyka. I w pewnym momencie będzie musiał dotknąć nas po raz ostatni.