Niedostępna (7) Poza planem

Kiedy obudziła się następnego dnia zupełnie naga i zapleciona w jego nagie ramiona w nie swoim mieszkaniu nie mogła przypomnieć sobie jak tam trafiła. Sypialnia była niezbyt duża, ale przytulna urządzona w beżach i brązach. Stolik, komoda, regał z książkami, telewizor, duża, rozsuwana szafa. On jeszcze spał. Podniosła głowę, usiadła na łóżku, wyplątując się z jego objęć. Poszła po miękkim dywanie do pokoju obok. Duży, jasny pokój w popielatych odcieniach z geometrycznymi wzorami na niebiesko, srebrno i zielono, rolety w oknach, nowoczesne, białe szafki, kilka widoczków – zdjęć z różnych miejsc na świecie, stół zastawiony kieliszkami do wina i talerzami, fotele, kanapa. Przypomniała sobie. Po pokazie fajerwerków jej koleżanka z mężem i jeszcze dwie pary młodych zdecydowali, że to najwyższa pora przenieść się na jakiś bardziej kameralny grunt. Karol zawiadomił, że jego mieszkanie jest niedaleko, później zadzwonił po taksówkę i przenieśli się tutaj. Były rozmowy, żarty – coraz bardziej nieprzyzwoite, śmiech. Przeszła salon. Zaszła do kuchni, żeby się czegoś napić – duża, przestronna, nowocześnie urządzona. Pamiętała. Wieczorem tu była, nakładała na talerzyki gotowe ciasta i ciastka z opakowań, szykowała kanapki, gdy obok Karol szykował kawę i herbatę. Na lodówce zobaczyła jego zdjęcie z małą, może trzyletnią dziewczynką, z jasnymi lokami. Obejmowała jego szyję ramionami, on trzymał ją na rękach. Pamiętała, że go spytała czy to jego córka? Jego twarz sposępniała. Zabrał jej zdjęcie i odłożył. Po chwili odpowiedział.
 - Tak i nie. – po chwili wahania dodał – Przez trzy lata myślałem, że jest moja. Rok temu jej matka wioząc ją z przedszkola miała wypadek. Trafiły do szpitala. Potrzebna była krew i okazało się, że moja krew nie pasuje, że dziecko nie jest moje.
 - Aha – Ada nie chciała drąży