Mój chłopak nie jest gejem (koniec)

zą? Nie bądź niepoważny. Będę wiedzieć, że….mmemmymny - kolejny protest Bryana, Kyle po prostu stłumił pocałunkiem. Jakieś pół sekundy zajęło Bryanowi żeby jego mózg nadążył za resztą ciała.

Ach, do licha z tym wszystkim. Nie może przecież opierać się mężczyźnie swojego życia. Idiotą w końcu nie jest. A Kyle to duży chłopiec z pewnością wie, czego chce. Nikt nie musi mu mówić, co jest dla niego najlepsze.

- Kochanie muszę iść. McPherson zedrze mi skórę z pleców, jeśli się spóźnię na jego zajęcia.- Z trudem, ale udało się oderwać Kylowi od ust Bryana. Po relatywnie niedługim pocałunku. Wraz z tlenem powracającym do jego płuc powrócił tez jego słuch. Grupki młodzieży stały na około nich nawet nie udając, że się nie gapią. Szepcząc między sobą jak szaleni. Kilka dziewcząt zachichotało, kiedy obrzucił je spojrzeniem. Słodka twarz Bryana była znów krwiście czerwona a srebrzyste oczy zamglone i lśniące.

- Eee… tak, tak. Idź…- Bryan z trudem, ale zdecydowanie otrząsnął się z seksualnego fogu, który groził go otoczyć za każdym razem, kiedy Kyle zbliżał się do niego na wyciągnięcie ręki.- Ja też musze iść spotkamy się w porze lunchu. Bye!

Nie uciekał, tylko po prostu się spieszył! Musiał iść ochłodzić twarz do łazienki. Choć preferowałby, gdy mógł znaleźć sobie sposób na ochłodzenie się znacznie niżej. Chryste! Każdy dotyk tego faceta zdawał się stawiać go w płomieniach. Mowy nie było, aby był w stanie usłyszeć, choć jedno słowo jakiegokolwiek wykładu dzisiaj!

   Względnie uspokojony i z szerokim uśmiechem na twarzy Bryan, ruszył do swojej Sali zajęć. Nic i nikt nie był w stanie popsuć mu dziś humoru. Ani głupie uśmieszki dziewczyn, ani nawet walący głową o szafkę, brat Kyla mamroczący o przeniesieniu się do innej szkoły. Jeden dzień i wyglądało na to, że wszystko się zmieniło. Wczorajsza desperacja i załamanie było już tylko mglistym wspomnieniem. Jak to możliwe, że to, co wczoraj było dla niego niepowodzeniem i rozpaczą dziś nie miało żadnego znaczenia? Młodość zawsze niesie za sobą burzę emocji i strachu. To, co w jednym momencie jest dla nas tragedią w następnej przestaje mieć znaczenie. Zwłaszcza, kiedy chodzi o emocje i uczucia. Musimy czasem sobie odpuścić, a czasem wręcz przeciwnie. Poddać się emocją i wybuchnąć, zanim te uczucia nas pokonają…

C.D.N