"MIAŁ NA IMIĘ..."

Miał na Imię Janek.

Bardzo trudno było Mu Zrozumieć , Czym jest Prawdziwe Szczęście...

Wyrósł , w Domu, Pełnym Rozczarowań , a w Sercu miał

Niejednokrotnie Pustkę, Stworzoną na Obraz Jakiegoś ; Czyjegoś

Mniemania.

Porzucony ; Niekochany- przynajmniej przez Tych , którzy Go -

" Kochać" Powinni !

Ale, "Walczył" i Nie Chciał - " Przegrać " ze Złym Losem...

Tylko , ze miał jedno Małe Pytanie:

" Gdzie Są Ci ; którzy Mnie Kochać Powinni... !

"  Bił się z Losem io Swoimi Myślami, przez Cały Czas, Swego Życia"!

Gdy , Dotknął Szczęścia, Coś Zawsze Mu Uciekało...

Cierpiał , bo " Był Pełen Cierpienia" !!!

Pewnego razu nawet - Zdecydował , że się - " Zmieni " i " Przestanie

Płakać "...

" Ale Serce , Nie Sługa " i " To , Co się Czuje jest Nieuniknione "...

NA KONIEC PARĘ REFLEKSJI , WYPŁYWAJĄC Z TEGO KRÓTKIEGO

OPOWIADANIA.:

PIERWSZA REFLEKSJA TO : " SAMOTNOŚĆ POTRAFI BOLEĆ "...

DRUGA REFLEKSJA : " POWINNNIŚMY WALCZYĆ Z SAMOTNOŚCIĄ ,

NA PRZEKÓR WSZYSTKIM I WSZYSTKIEMU "...

OSTATNIA : "NIE DAJMY SIĘ STŁAMSIĆ ZŁYM UCZUCIOM, CHOCIAŻ :

' SERCE NIE SŁUGA ' !!!