CZEKAĆ

I oto znowu tu jestem. W domu burzliwej starości. Powoli tracąc wzrok na rzecz zbyt wyostrzonego słuchu. Najodleglejsze dźwięki z innych galaktyk są mi teraz bliższe od własnego, wychłodzonego ciała. Skąd się tu wzięłam. Jak długo jeszcze będę musiała tak żyć. W oczekiwaniu. Na coś. Najdziwniejsze, że sama nie wiem, na co. Właściwie powinnam się bać. Głosów. Cieni. Tak podpowiada rozum. Zachłanny irracjonalnych wrażeń. A ja nic. Nie boję się. Siedzę. Marznę. Trwam. Po prostu czekam. Gdzieś na innej planecie dzwonią dzwony. Ktoś biegnie, śmiejąc się między kroplami deszczu. Słyszę rozmowy w nieznanych mi językach i jestem przekonana, że każdy myśli teraz o mnie. Zamkniętej w zielonych ścianach z kiczowatym obrazem ukoronowanej Matki Boga Dziewicy na jednej z nich. Co mnie tu tak przyciąga. Do tych podłóg skrzypiących, głuchych odgłosów starości, zimna, nigdy nie ogrzanego serca. Przychodzę przecież dobrowolnie. Jakbym sama się prosiła. O podobny los. Znów zaczęłam myśleć o tajemnej sferze odwiecznej transcendencji. Tak wiele wielkich słów można o niej powiedzieć. Czytam o uduchowionych świętych, których od całkowitego szaleństwa dzieliła tylko opinia potomnych. Dotarli do przepaści, bo udało im się pozbyć wszystkiego, co tylko z pozoru wydaje się ważne. Zostawili to za sobą i stanęli na skraju ciemności, w której najlepiej widać jasność, ale która może z łatwością pochłonąć ludzką ćmę w całości. Ten strach, to pragnienie, by dotknąć niedotykalnego, zobaczyć niewidzialne. Nasze myśli bardzo jednak są uwikłane w pułapki zmysłów. Wydaje się, że przepaść rządzi się tymi samymi prawami. A przecież nic o niej nie wiemy. Zapominamy o niej w chwili narodzin. Całe życie tęskniąc potem za jej nieuchwytnym, przerażającym pięknem. Wiele sobie po nim obiecujemy. Święci mają nadzieję, że dostaną to, z czego z takim uporem rezygnowali za życia. Im większe wyrzeczenia, tym obfitsza nagroda. Krótkie życiowe cierpienie w zamian za wieczyste szczęście. Po to właśnie wracam do tego magicznego domu, sterylnie pozbawionego miłości, by sprawdzić, czego mogę nie mieć, gdy bardzo będę chciała wszystko zdobyć.