Chwilka abstrakcji z panem Pącusiem

Usadzenie perypatetyków

Pan Pącuś raźno przemierzał park w tę i z powrotem. Ostatnimi czasy krążyły po okolicy gromady groźnych perypatetyków, czyniących wielkie ubytki w umysłach przechodniów. I tego słonecznego dnia jedna z takich gromad naszła na rozturlanego Pącusia. Pan Pącuś delikatnie wpadł w panikę, w wyniku której westchnął. Kiedy perypatetycy otoczyli go dokładnie, część z nich zgodnie się wypowiedziała: „Gdybyś więcej myślał byłbyś mądrzejszy". Nagle druga część zawtórowała na tą samą nutę: „Gdybyś mniej myślał byłbyś głupszy". Przerażony Pan Pącuś wtuliwszy głowę w siebie bezsilnie wybełkotał: „Ja tylko dumam". Wówczas stała się rzecz niesłychana: perypatetycy jak stali tak usiedli. Pan Pącuś prędziuśko odturlał się z miejsca zbrodni, nieświadomy, że posadził kolejną niebezpieczną grupę perypatetyków.