Boski umysł rozdział 4

- Taato! Auto! Uważaj! – Zakrywał oczy by nie patrzyć jak umieram. Tata wrócił momentalnie do rzeczywistości i próbował nas uratować od zderzenia samochodu w inny. Ręce trzęsły mi się jak galareta a na czole pojawił się cieknący zimny pot. Wyminąć auto nie wyminął ale wpadliśmy cali i zdrowi do rowu. No, auto ucierpiało.

- Przepraszam cię, to nigdy mi się nie przytrafiło. O matko mogłem cię zabić! Boże wybacz mi proszę! – Błagalną miną tata zaczął histeryzować

- Przecież żyjemy! Gdyby nie twoja szybka interwencja to byśmy w tym samym miejscu wylądowali tylko w trumnach. Wtedy zauważyliśmy auto, które zatrzymało się by sprawdzić chyba czy nic nam nie jest. Tata wpadł w szał wyszedł z samochodu i nie wiedział czy przeklinać na człowieka czy prosić o wybaczenie. Gdy lewą dłonią otworzył drzwi, można powiedzieć że wyleciały. Jego auto a w sumie teraz wrak nie było w stanie użytku. Wysiadł i trzęsącymi się nogami doszedł do ulicy. Auto zatrzymało się do drugiej stronie więc szybkim krokiem przeszedł. Kierowca obcego mi pochodzenia auta także wyszedł.

- Przepraszam pana bardzo ale auto mi się zepsuło. Nie umiałem nad nim zapanować. Nie wiem co się z nim stało.

- To także moja wina. Zamyśliłem się. Przepraszam- Odparł tata. Dalej bardzo się zamartwiał tym co się stało i pewnie tym, o czym tak głęboko myślał.

Postanowiłam wysiąść z samochodu by spytać się jak dojedziemy teraz do domu. Tata wziął papierosa a ja zauważyłam cieknącą benzynę.

-Niee !! – Krzyczałam żeby nie zapalał papierosa lecz było za późno i na dodatek ojciec się przestraszył i upuścić palącą się fajkę na ziemie. Zdążyłam tylko krzyknąć a ogień dostał się pod samochód. Samochód wystrzelił w powietrze. Momentalnie odrzuciło mnie do tyłu uderzając się w głowę o jakiś przedmiot. Nic nie widziałam lecz jeszcze ukradkiem świadomości usłyszałam czyjeś krzyki, poczułam okropny zapach unoszący się wysoko w przestworza. Scena jak z filmu urwała się. Koszmar. Palący się ludzie gdzie był także mój ojciec. Wszędzie części samochodu i ten smród. Gdyby nie ja nie doszłoby do tego. Boże, jaka ze mnie kretynka.