Włócznia
Robert F. Barkowski

"Włócznia" (wydana w 2021 roku) to wielowątkowa opowieść o grupie rycerzy Bolesławowa Chrobrego, którym powierzona została misja odzyskania skradzionej włóczni świętego Maurycego. Rzecz się dzieje w czasach średniowiecza, kiedy to między Chrobrym a Henrykiem II trwa zatarg. Gromosław, Bernard, Czambor i Randulf (grupa dzielnych wojów) muszą zmierzyć się z niełatwym zadaniem, bagatela, wdarcia się na tereny wroga celem odnalezienia cennej włóczni. Autorem książki jest Robert F. Barkowski, który poza tymi dwoma powieściami fabularnymi, o których tu wspominam, wydał masę popularnonaukowych książek ze swojej dziedziny, czyli historii.

Niezwykle fajnym dodatkiem jest załączona mapka, do której na początku co rusz się odnosiłam, a potem ku własnemu zdziwieniu już mniej więcej wiedziałam, w którym miejscu jestem z akcją powieści. Szczegółowa, dla mnie łatwa w odczycie, więc spore wsparcie podczas lektury. Ponadto autor zadbał, aby jasno określić, które postaci są prawdziwe, a które fikcyjne, bo fabuła opiera się na umiejętnym połączeniu tych dwóch światów. Również często korzystałam z tej listy, a lektura dzięki temu szła gładko.

Gdyby ktoś w trakcie czytania nie połapał się, jak to dokładnie było z tą historią, epilog historyczny klarownie rozwiewa wszelkie wątpliwości.

Jeśli w filmach nie jestem zwolenniczką scen batalistycznych, to tutaj te wojenne motywy zrobiły na mnie wrażenie i niezłą robotę dla fabuły, bo tym samym niemal naocznie można było zaobserwować wcielone w życie strategie działań i politykę. Sceny prosto z pola bitwy były niesłychanie realistyczne, czasami za bardzo (śmieję się), ale dały obraz tego, jak to naprawdę mogło wyglądać. Lekcje historii w szkole to niestety suche fakty, w przeciwieństwie do takiej opowieści, gdzie jest coś więcej niż miejsce, data, uczestnicy. Tutaj ten detal, ten drobny komentarz, opis, dialog nadają kolorytu całemu zdarzeniu.

Wielowątkowość powieści to na pewno wyzwanie i obawa czytelnika, ale jeśli w rezultacie powstaje spójna i ciekawa historia, to czegóż chcieć więcej. Szczególną uwagę zwróciłam na dialogi i mając na względzie epokę, w której rzecz się toczy, uważam, że wypadły wyjątkowo dobrze. Podobnie ma się sprawa z językiem powieści. Styl trafiony w samo sedno, nie sposób doszukać się niewłaściwości w sposobie prowadzenia narracji czy używanych sformułowaniach. Podobał mi się wątek miłosny, żałuję, że ten motyw miał skromny udział w całym utworze, ale w sumie, było wiele innych atutów, jak choćby liczne ciekawostki, życiorysy bohaterów.

Nawet jeśli ktoś nie przepada za tą dziedziną nauki i w związku z tym, za publikacjami z tego gatunku, to z "Włócznią" można odczarować tę sytuacje zaczytując się w tej opowieści z wydarzeniami sprzed... wielu wielu lat.

"Odsiecz" jest już na podorędziu, więc dla mnie ta historia będzie mieć ciąg dalszy.

Powieść historyczna z czasów piastowskich. Rok 1015. Chrobry i Henryk II – cesarz niemiecki toczą wojny terytorialne. Akcja powieści rozpoczyna się bitwą w Lesie Dziadoszan, kiedy to na tyły powracającego na zachód niemieckiego wojska napada armia polska i totalnie ją rozgramia. Czwórka przyjaciół – Gromosław, Czambor, Bernard i Randulf na czele swoich oddziałów ruszają dalej w kierunku Kopanika – na odsiecz grodowi zaatakowanemu przez Lutyków.

Fabuła bardzo mnie zainteresowała i wciągnęła, mimo pierwszego nudnego i ciężkiego rozdziału nie żałuję że nie odłożyłam jej na półkę. Wspomniany już rozdział dosłownie mnie przeraził ilością bohaterów i ciężkich do zapamiętania imion, ale najgorsze były opisy więzów rodzinnych i bitew stoczonych przed rozpoczęciem akcji książki.

Jednak im dalej tym lepiej. Z każdą kolejną stroną lepiej poznawałam bohaterów, którym autor nadał odmienne, charakterystyczne dla każdego osobowości. Tutaj należałoby zauważyć iż ci czterej różni panowie uzupełniają się stuprocentowo. Dla mnie najlepszymi momentami związanymi z bohaterami były sprzeczki i docinki Czambora i Randulfa – kocham ich za to.

Natomiast najlepszą stroną książki są bitwy. Pan Barkowski jest mistrzem w opisywaniu scen batalistycznych. Potrafi zrobić to w taki sposób, że czytelnik ma w wyobraźni to całe zamieszanie, okrucieństwo, zgiełk, niemal widzi blask słońca odbity od zbroi żołnierzy i w końcu czuje razem z wojskiem radość zwycięstwa lub gorycz porażki.

Co ważne fakty i postacie historyczne zostają zachowane, nawet na samym wstępie autor mówi nam – to jest faktem a to zmyśliłem. Jest to ogromny plus, ponieważ czytelnik nie tylko ma radość czytania ale również naukę. Dla mnie, jako że uwielbiam poznawać historię zwłaszcza taką o której nie mówi się w szkole albo mówi bardzo niewiele, takie powieści są również źródłem wiedzy. Przy czym wiedza o początkach Polski jest ciągle niestety bardzo znikoma w związku z czym autor miał wielkie pole do popisu. Oby takich dzieł było jak najwięcej. Polecam.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl